Αν ήμουν ξένος... από τον μαθητή του σχολείου μας, Σοχίλ

Καλή χρονιά σε όλους και από μένα .... από εμένα τον ξένο ...
Αλλά αν ήμουνα ξένος , δεν θα προσπαθούσα να μάθω την γλώσσα σας Έλληνες ...
θα προσπαθούσα να την ξεχάσω ... Προσπαθεί κάποιος μόνο για αυτά που αγαπάει ... Αν ήμουν ξένος δεν θα σεβόμουνα τον πολιτισμό σας ...
Δεν θα μου νοικιάζατε το σπίτι σας ... Ούτε θα με παίρνατε στην δουλειά σας ... Και αυτό γιατί ποτέ σε κανέναν ξένο δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι τόσο σημαντικά πράγματα , όπως είναι η δουλειά και το σπίτι σου ... Επίσης δεν πρέπει ποτέ κανείς να παίρνει χρήματα από έναν ξένο ... Αυτό μου έλεγε η μητέρα μου όταν ήμουνα μικρός ... φαντάζομαι και η δική σας ...
Αλλά εγώ δεν είμαι ξένος, και έτσι έχω μάθει να πληρώνω για όλα ... Φως , νερό , τηλέφωνο , δικηγόρους, γιατρούς, ΙΚΑ ... Συγνώμη που σας τα λέω όλα αυτά , αλλά προσπαθώ και εγώ να καταλάβω πότε είμαι ξένος και πότε δεν είμαι ... Ξέρω πολλούς Έλληνες που δεν ξέρουν να γράφουν ... Επίσης ξέρω πολλούς Έλληνες που δεν σέβονται τον πολιτισμό τους ... Την ίδια τους την πατρίδα ... Αυτοί είναι ξένοι; Και γιατί ζουν εδώ;
Πάλι μπερδεύτηκα ... ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΞΕΝΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑ ΜΝΗΜΗ!
Αλλά εγώ θυμάμαι τα πάντα ...
Δεν ξέχασα ποτέ τις κρύες νύχτες έξω από το τμήμα αλλοδαπών ... το χαμόγελο των δασκάλων μου .... την καλημέρα του γείτονα ...
Ούτε θα ξεχάσω ποτέ εκείνον τον μετανάστη που πούλαγε ομπρέλες στην Ομόνοια , και όταν άρχισε να βρέχει , άνοιξε μια και την έδωσε στον ζητιάνο που καθότανε στην γωνία ...
Γιατί αν αυτός ήτανε ξένος, τότε όλες οι ομπρέλες θα ήτανε κλειστές και κανένας ζητιάνος δεν θα γύρναγε σπίτι του ευτυχισμένος ...
Αν εγώ ήμουνα ξένος τότε λυπάμαι αλλά ούτε εσύ θα ήσουνα άνθρωπος ... Θα ήσουνα μια πόρτα κλειστή ... Και κανένας από όλους εμάς δεν θα ήταν εδώ σήμερα ... Γιατί πολύ απλά...

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ...

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

*Το κείμενο διάβασε ο Σοχίλ στην κοπή της πίτας του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά.