14ο Γυμνάσιο Πειραιά - Αγ.Αναργύρων & Κω - Παλιά Κοκκινιά - e-mail: info@asmpir.gr - Τηλ.: 210 4200 917

Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Η ανθρωπιά πεθαίνει στην Παγανή της Λέσβου.


Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του tantoguanto...


Σκατά στα μούτρα μας!
Έκθεση-κόλαφος του ΟΗΕ για το κέντρο μεταναστών στην Λέσβο. Οι επιθεωρητές της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) χαρακτήρισαν "απαράδεκτες" τις συνθηκες κράτησης των μεταναστών στο κέντρο υποδοχής στην Παγανή Λέσβου. Κλιμάκιο του διεθνούς Οργανισμού επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις στις αρχές της εβδομάδας και το πόρισμα του είναι καταπέλτης για τις ελληνικές Αρχές.

"Περισσότεροι από 850 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και 200 ασυνόδευτα παιδιά, στην πλειοψηφία τους από το Αφγανιστάν, κρατούνται υπό άθλιες συνθήκες στην Παγανή", αναφέρει το πόρισμα που μεταφέρει με τα μελανότερα χρώματα τις συνθήκες κράτησης.

"Ενα δωμάτιο στεγάζει περισσότερες από 150 γυναίκες και 50 βρέφη, πολλά από τα οποία πάσχουν από ασθένειες που οφείλονται στο συνωστισμό και την έλλειψη συνθηκών υγιεινής του κέντρου".

"Το προσωπικό της UNHCR χαρακτήρισε την κατάσταση του κεντρου απαράδεκτη", δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ, Αντρέι Μάχετσιτς, σημειώνοντας πως στοιβάζονται 800 άνθρωποι σε ένα κέντρο, χωρητικότητας 250-300 ανθρώπων.

Οι επιθεωρητές επισκέφτηκαν το κέντρο στις αρχές της εβδομάδας και σύμφωνα με τον Αντρέι Μάχετσιτς, "υπέστησαν σοκ από την κατάσταση που επικρατεί στην εγκατάσταση".

Ο Μάχετσιτς πρόσθεσε ότι έλαβε διαβεβαιώσεις από τις ελληνικές Αρχές ότι μέχρι το τέλος του μήνα (Σ.Σ Αύγουστο;)όλα τα ασυνόδευτα παιδιά θα μεταφερθούν σε άλλες ειδικά διαμορφωμένες εγκαταστάσεις.

Ο ίδιος σημείωσε πως "η κατάσταση στην Παγανή είναι ενδεικτική των ευρύτερων προβλημάτων που σχετίζονται με την παράνομη μετανάστευση και το σύστημα ασύλου της Ελλάδας". Θυμίζει δε ότι τον περασμένο χρόνο η UNHCR έκανε συγκεκριμένες προτάσεις για την αναμόρφωση του συστήματος στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν προτάσεις για την προστασία των ασυνόδευτων παιδιών. "Μεχρι σήμρα οι προτάσεις αυτές δεν έχουν εφαρμοσθεί", τόνισε ο αξιωματούχος του ΟΗΕ.
.

.


.










.

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

Το περιβολί της ελπίδας στα λόγια ενός μετανάστη...


 

 



Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε, πως η ανθρώπινη ζωή χάνει την αξία της, πουλιέται κι αγοράζεται φτηνά, πολύ φτηνά, όταν δεν έχει ελπίδα…
Η φτώχια, η ανεργία και η ακρίβεια, είναι ένας τρόπος για να φοβάται ο άνθρωπος και να σκύβει το κεφάλι…
Αλλά ο φόβος έχει παντού τα ίδια αποτελέσματα.
Ο φόβος γεννάει τη βία και το ρατσισμό…
Και αυτά είναι τα όπλα όλων αυτών που μας κυβερνάνε, για να μπορούν κάθε φορά να περνάνε νέους σκληρότερους νόμους…
Είμαι εδώ για να προσφέρω και όχι για να ξεπουληθώ σαν ένα κομμάτι κρέας χωρίς καμιά ταυτότητα…
Είμαι εδώ για να μοιραστώ μαζί σου την ευθύνη που έχουμε και οι δύο, αν θέλουμε να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο, για ένα καλύτερο αύριο…
Είμαι εδώ, γιατί στρατιώτες ήρθαν στον τόπο μου, όχι σαν σύμμαχοι στον πόνο των δικών μου ανθρώπων, αλλά σαν σύμμαχοι του ΝΑΤΟ…
Ήρθαν απρόσκλητοι, όπως απρόσκλητος ήρθα και εγώ στον τόπο τον δικό σου…
Όχι με όπλα όμως, ούτε βρίζοντας και κλωτσώντας…
Ήρθα σαν σύμμαχος του δικού σου πόνου και της δικής σου αγωνίας.
Ήρθα σαν σύμμαχος και σαν φίλος σε έναν αγώνα επιβίωσης…
Μην τους αφήσουμε να μας νικήσουν ξανά, γι αυτόν τον λόγο πρέπει να είμαστε ενωμένοι…
Να στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον, με σεβασμό και ευγένεια…
Να προσπαθούμε για το καλύτερο και να μην ξεχνάμε πως ότι μεγαλώνει το μίσος μέσα μας δεν πρέπει να το εμπιστευόμαστε, γιατί όπως είπα και στην αρχή, η ανθρώπινη ζωή χάνει την αξία της όταν δεν έχει ελπίδα…
Και η ελπίδα όπως ξέρουμε όλοι, πεθαίνει πάντα τελευταία…
Θέλει όμως πολύ δουλειά, μεγάλη προσπάθεια και ευθύνη για να καταλάβουμε πως η ελπίδα δεν είναι το όνειρο, ούτε πέφτει μόνη της από τον ουρανό…
Ελπίδα είναι τα νέα παιδιά, οι νέοι άνθρωποι και η μόρφωση που πρέπει να έχουν, για να μπορούν να παλεύουν για τα δικαιώματά τους και όχι μόνο για το ψωμί τους.
Ελπίδα είναι αυτό που δεν με χωρίζει από εσένα.
Ελπίδα είναι η ζωή που όλοι πρέπει να προστατέψουμε…
Ελπίδα είναι αυτό το σχολείο, αυτοί οι άνθρωποι και όλοι εμείς που δεν ξεχνάμε τι θα πει ανθρώπινη αξιοπρέπεια…
Όχι στα λόγια αλλά στην πράξη.
Σας Ευχαριστώ

Σοχίλ Αντζούμ


Ο Σοχίλ Αντζούμ είναι από το Πακιστάν και είναι μαθητής του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά.


Το κείμενό αυτό διαβάστηκε από τον ίδιο στην εκδήλωση για την λήξη του σχολικού έτους 2008-9.