14ο Γυμνάσιο Πειραιά - Αγ.Αναργύρων & Κω - Παλιά Κοκκινιά - e-mail: info@asmpir.gr - Τηλ.: 210 4200 917

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Κείμενα για τον Ρατσισμό... από το ιστολόγιο: "Ο Θεός στο Καφενείο" του Φ. Θεοφίλου.


Η ευαισθησία στην ελληνική κοινωνία μπορεί να χάνεται αλλά δεν είναι... χαμένη. Ο ρατσισμός έρχεται και θα έρχεται αντιμέτωπος με τις ψυχές των ανθρώπων που νιώθουν και σκέφτονται. Όλων όσων δεν ακούν τις σειρήνες, δεν πέφτουν θύματα της μιζέριας και του λαϊκισμού. Όλων όσων με θάρρος και ευθύνη τοποθετούνται απέναντι στο πρόβλημα της Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Συλλέγουμε κείμενα αυτών των φίλων, ανθρώπων που, ο καθένας στο χώρο του, υπερασπίζονται το δικαίωμα στη διαφορά.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι του Φαίδωνα Θεοφίλου, ποιητή και συγγραφέα, από το ιστολόγιό του:Ο Θεός στο Καφενείο
ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Δεν είμαι ρατσιστής αρκεί…να μου μοιάζει

Από χώρα μεταναστών λοιπόν η Ελλάδα μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, της εμφύλιας σύρραξης και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60 και στις αρχές της δεκαετίας του 70, μεταβλήθηκε σε χώρα υποδοχής μεταναστών από τις αρχές του 90 και δώθε. Θα περίμενε λοιπόν κανείς, ότι οι Έλληνες με αποκτημένη ήδη την εμπειρία του μετανάστη, θα είχαν διαφορετική συμπεριφορά ως κράτος και ως κοινωνία, από αυτήν που οι ίδιοι είχαν εισπράξει σαν μετανάστες στις ξένες χώρες άρα και ως πολίτες β΄ κατηγορίας.

Δυστυχώς το τοπίο είναι γκρίζο. Σκούρο γκρίζο. Ας αρχίσουμε από το κράτος:
Μεταναστευτική πολιτική σχεδόν ανύπαρκτη, που έχει σαν αποτέλεσμα να συσσωρεύονται τα προβλήματα, μέχρι που να γίνουν εκρηκτικά με συνέπειες απρόβλεπτες για το μέλλον. Αστυνομία: Σύμφωνα με οπτικά ντοκουμέντα που είδαν το φως της δημοσιότητας και όχι μόνο, βαρύνεται με απάνθρωπη έως κτηνώδη συμπεριφορά έναντι των αλλοδαπών μεταναστών που ζουν στη χώρα μας.

Είναι βέβαια πιο εύκολο να δέρνεις δυστυχείς Αφγανούς και Πακιστανούς μέσα στην ασφάλεια ενός αστ. τμήματος. Πού να τρέχεις τώρα μέσα στη νύχτα να πιάσεις εμπόρους ναρκωτικών και «προστάτες»; Οι επαναλαμβανόμενες συχνότατα περιπτώσεις, κακομεταχείρισης μεταναστών από αστυνομικούς, χαρακτηρίζονται από την πολιτική ηγεσία της χώρας, ως…μεμονωμένα γεγονότα.

Οι δήμοι και οι υπηρεσίες του κράτους που πρέπει να ανταποκριθούν στα αιτήματα των μεταναστών και να εκδώσουν τα απαραίτητα έγγραφα που εξασφαλίζουν τη νομιμότητα της παραμονής τους, έχουν μια συμπεριφορά που κυμαίνεται από την αδιαφορία έως τον…σουρεαλισμό. Έτσι διευκολύνεται η εκμετάλλευση των μεταναστών από τους επιτήδειους με δεδομένη και τη θολούρα του νομικού μας συστήματος που θα έπρεπε να καλύπτει επαρκώς το μεταναστευτικό στην Ελλάδα.

Βέβαια υπάρχει και μια μικρή μειοψηφία στην ελληνική κοινωνία που προσπαθεί για τα δικαιώματα των μεταναστών, για τη μόρφωσή τους, για καλύτερες συνθήκες ζωής. Που θεωρεί πλούτο για την Ελλάδα αυτή τη πολυχρωμία των εθνοτήτων. Αλλά πώς να διαπεραστεί η παχυδερμική αδιαφορία του κράτους; Πώς να ξεπεραστούν νοσηρές νοοτροπίες; Πώς να διαπεραστεί ο εμφανής και ο υφέρπων βαλκανοειδής εθνικισμός των Ελληναράδων, που δεν μπορούν να ανεχτούν ότι τα παιδιά των μεταναστών μπορούν να έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο από τους κανακάρηδες και τις κανακάρησές τους; Έτσι λοιπόν ξεσηκώνονται όταν οι μικροί αλλοδαποί που αρίστευσαν πρέπει να σηκώσουν την ελληνική σημαία στις παρελάσεις σύμφωνα με το νόμο του υπουργείου παιδείας. Συχνά η μικροψυχία τους επιβάλλεται και οι αριστεύσαντες μετανάστες δεν σηκώνουν τη σημαία. Κρατούν όμως για πάντα τα αριστεία τους…

Θα ήθελα εδώ να παραθέσω ένα μικρό μονόλογο του Μιχάλη, ενός εικοσάχρονου που γεννήθηκε στην Ελλάδα από Νιγηριανούς γονείς, πήγε στο ελληνικό σχολείο, γνωρίζει μόνο την Ελλάδα ως πατρίδα του και του αρνούνται το αυτονόητο δικαίωμα: Να είναι Έλληνας πολίτης. Τον Μιχάλη παρουσίασε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ο εξαιρετικός και βραβευμένος δημοσιογράφος Γκαζμέντ Καπλάνι.

Τα χαρτιά, τα χαρτιά, τα χαρτιά.

«Όταν εισέβαλε στη ζωή μου η λέξη χαρτιά και αλλοδαπός όλα καθάρισαν πλέον. Ρώτησα τους υπαλλήλους στο δήμο εάν μπορώ να βγάλω ελληνική ταυτότητα επειδή έχω γεννηθεί εδώ. Μου απάντησαν κοφτά: «όχι». Μετά ήρθαν οι ουρές, οι βεβαιώσεις, τα ένσημα., τα γραφεία, οι υπάλληλοι η ατελείωτη αναμονή. Και όταν βγαίνει η άδεια παραμονής είναι ληγμένη. Ξανά ουρές, βεβαιώσεις ένσημα, γραφεία υπάλληλοι, ατελείωτη αναμονή. Με αυτά θα φας όλη τη ζωή σου. Τα καλύτερα χρόνια σου φεύγουν κυνηγώντας τα χαρτιά. Δεν μπορείς να πας πουθενά. Τα όνειρα για το πανεπιστήμιο τα εγκατέλειψα γιατί κυνηγούσα τα χαρτιά. Με κάλεσαν το 2002 στη Γαλλία για να εκπροσωπήσω την Ελλάδα σ’ ένα φεστιβάλ θεάτρου δρόμου. Δεν πήγα γιατί δεν είχα χαρτιά. Ήθελα να ανοίξω μια δικιά μου δουλειά, δεν μπόρεσα γιατί δεν είχα χαρτιά.»
«Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου»

«Νιώθεις σιγά σιγά να ανοίγει ένα χαντάκι ανάμεσα σε σένα και στους φίλους σου. Εκείνοι προχωράνε, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Αυτό που για σένα αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου, γι αυτούς είναι ένα τίποτα. Επειδή δεν έχεις κανονικά χαρτιά δεν μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Σκέψου τι κατάπτωση. Να είσαι είκοσι χρόνων και να μη μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Φθείρεσαι ανεπαίσθητα, γίνεσαι μικρός, κλείνεσαι στον εαυτό σου. Πρέπει να προσέχεις πολύ για να μη γίνεις ανθρωπάκι. Για να μη δεις όλους τους γύρω σου ως εν δυνάμει εχθρούς. Ύστερα έρχονται άλλες ερωτήσεις: Τί είσαι; Γεννήθηκες εδώ, τραγουδάς τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας, στο σχολείο είπες ποιήματα για την 25η Μαρτίου. Κι όμως σε θεωρούν αλλοδαπό. Στη Νιγηρία εσύ δεν έχεις πάει ποτέ. Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου. Τί είσαι λοιπόν; Πρέπει να είσαι τρεις φορές τρελός για να μη τρελαθείς. Πρέπει να παλέψεις με νύχια και με δόντια για να μην αφήσεις την πραγματικότητα να σε ξεκάνει. Τί κάνω αυτή τη στιγμή; Ασχολούμαι πολύ με τη μουσική και το θέατρο του δρόμου. Τώρα δουλεύω στον «Κοσμοπολιτισμό», ένα πολιτιστικό κέντρο που διοργανώνει και πολλά ενδιαφέροντα δρώμενα με μετανάστες καλλιτέχνες. Τα χαρτιά; Τα περιμένω ακόμα εδώ και δυο χρόνια. Το μέλλον; Το μέλλον φίλε μου, είναι τα όνειρά μου. Αυτά είναι η ασπίδα και η ελευθερία μου…»

Σκέπτομαι Ελλάδα μου πως το να δείχνει κάποιος τις πληγές σου (αυτογνωσία)είναι ένας τρόπος για να ελπίσουμε ότι θα επουλωθούν. Αλλά Ελλάδα μου μήπως είναι πιο εύκολο, όλους αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται σε σένα, να τους κάνεις να σ’ αγαπήσουν αντί να τους αφήνεις να γογγύζουν σε βάρος σου;

Φαίδων Θεοφίλου






Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Γράφουν για το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά στον Πηγαιμό για την Ιθάκη...

Με τον θαυμάσιο όσο και περιεκτικό τίτλο: Από την άλλη μεριά του φεγγαριού, γράφει για το Σχολείο μας η Λυγερή Βασιλείου στον Πηγαιμό για την Ιθάκη.



Είναι μεγάλη κι αποκλειστική η ευθύνη της πολιτείας να λάβει άμεσα κι αποτελεσματικά μέτρα που δεν έλαβε μέχρι σήμερα, ώστε να μην μετατραπεί η Ελλάδα σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων «ψυχών» .
Εκατοντάδες άθλιοι καταυλισμοί στην περιφέρεια και τα νησιά μας, εκτός ελέγχου, χωρίς καμιά υποδομή υγιεινής κι ασφάλειας αποτελούν εστίες σοβαρών ,κοινωνικών κινδύνων , ασθενειών, λοιμώξεων κι επιδημιών για ανθρώπους εντός και εκτός καταυλισμών.
Το θέμα «Λαθρομετανάστευση» είναι πελώριο , πανευρωπαϊκό και εκτός των ορίων του ΠΗΓΑΙΜΟΥ.
Το θέμα όμως « Άνθρωποι Λαθραίοι» τον αφορά γιατί είναι κατ΄εξοχή ανθρωποκεντρική σελίδα.
Ας σεργιανίσουμε λοιπόν στην άλλη μεριά του Φεγγαριού , στην Αγία Σωτήρα της Παλιάς Κοκκινιάς ,όπου λειτουργεί το σχολείο μεταναστών του Πειραιά.
Σας ειδοποιώ , θα μας πάρει χρόνο ίσως και κόπο τούτο το σεργιάνι.
Μη τ' αφήσετε στη μέση. Αξίζει τον κόπο. Στην πορεία θα ψιχαλιστείτε με συγκίνηση ,με περηφάνια, μ' αυτήν την ρευστή ουσία της ανθρωπιάς που όταν εισχωρεί στις φλέβες , ξεπλένει την καρδιά μας από ενοχές και υπαιτιότητες που δεν επιλέξαμε προσωπικά.

Διαβάσετε εδώ: http://ligery.pblogs.gr/, τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες και εμπειρίες που ανταλλάσσουν οι επισκέπτες του Πηγαιμού… Αξίζει τον κόπο.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Και δεν είναι μόνο η Πάτρα... «Ακόμα μια απόδειξη της σκληρής μεταναστευτικής πολιτικής της Ελλάδας»










«Ο συγκεκριμένος καταυλισμός είχε βρεθεί στην αιχμή του δόρατος, γιατί πολλοί Έλληνες τον θεωρούσαν αντιαισθητικό για τους ίδιους αλλά και για τους τουρίστες που καταφθάνουν από την Ιταλία». Με αυτά τα λόγια περιγράφει το BBC τη στάση των Ελλήνων όσον αφορά τον προσφυγικό καταυλισμό στην Πάτρα.

«Η κατεδάφιση του καταυλισμού μεταναστών στην Πάτρα αποτελεί μία ακόμη απόδειξη για την όλο και πιο σκληρή πολιτική που υιοθετεί η ελληνική κυβέρνηση για το μεταναστευτικό.

Η συντηρητική κυβέρνηση της Ελλάδας έχει αρχίσει να παίρνει όλο και πιο σκληρά μέτρα εναντίον των λεγόμενων "λαθραίων μεταναστών" τις τελευταίες εβδομάδες, ειδικά μετά την εκλογική επιτυχία του δεξιού εθνικιστικού κόμματος ΛΑ.Ο.Σ. στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Έτσι, ένας νέος νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα κατέστησε την απέλαση πιο εύκολη.

Η Ελλάδα έχει δεχτεί επικρίσεις σε διεθνές επίπεδο για τον τρόπο που χειρίζεται όσους ζητούν άσυλο σε αυτήν, αλλά πρόσφατα ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρμόδιος για τα θέματα Μεταναστευτικής Πολιτικής, Ζακ Μπαρό δήλωσε ότι η ανεξέλεγκτη μετανάστευση αποτελεί κίνδυνο που μπορεί να οδηγήσει στην αποσταθεροποίηση της ελληνικής δημοκρατίας.

Η κατεδάφιση του καταυλισμού στην Πάτρα θα οδηγήσει αρκετούς από του μετανάστες που ζούσαν εκεί στα χέρια δουλεμπόρων που απαιτούν έως και 8.000 δολάρια για να τους βγάλουν από την Ελλάδα», αναφέρει το ρεπορτάζ του BBC.

Διαβάστε την συνέχεια εδώ: TVXS.gr
και εδώ:
http://www.msf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2068&Itemid=236

http://www.papandreou.gr/papandreou/content/Document.aspx?d=6&rd=7739474&f=1696&rf=986430657&m=12388&rm=9552229&l=2

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ-Πέμπτη 9/7 7μμ στην Ομόνοια...




ΟΧΙ «ΣΚΟΥΠΕΣ», ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ
ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΜΟΝΟ Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ
ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΑΝΕΡΓΙΑ, ΠΟΛΕΜΟ, ΡΑΤΣΙΣΜΟ

Πέμπτη 9/7, στις 7 μ.μ, αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στην Ομόνοια.

Καλούν συνδικάτα, αντιρατσιστικές και μεταναστευτικές οργανώσεις

Διαβάστε το κείμενο της κίνησης “ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ” στο ιστολόγιο του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών.

Τι είδα και τι άκουσα στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ



Από τον σκύλο της Βάλια Κάλντα...

Χάρηκα που είδα τα όμορφα παιδιά που απέκτησαν οι φίλοι μου.

Αστέρι η μικρή, λέμε!


Τα γλυκά που πούλαγαν οι Αιγύπτιοι. Δεν τα δοκίμασα. Δυστυχώς...

Τους Pink Tank Project.






Τους Melody Vice.


Τον Παναγιώτη Τσεβά, δαιμόνιο ενορχηστρωτή του Χατζιδάκι.


Το φεγγαράκι που έβγαινε από τον Υμηττό.


Την Εύα Ιεροπούλου και την οικογένειά της, που απέδωσαν καταπληκτικά
ένα μελοποιημένο παιδικό παραμύθι της ίδιας. Το όνομα του συγκροτήματος;
Family Sound Machine!


Έναν εκκολαπτόμενο καλλιτέχνη που καθόταν πάνω στα ηχεία και είχε τσακίσει το τουμπερλέκι του!


Και βέβαια τη Ματούλα, που την είχαν πλαισιώσει ισότιμα (προς τιμήν τους!) η Μάρθα Φριτζήλα και ο Φοίβος Δεληβοριάς, ανασταίνοντας πολλά τραγούδια του Χατζιδάκι.

Πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον 40 χρόνια, από τότε που κόσμος χόρεψε μαζικά τα «Παιδιά του Πειραιά»! Αλλά σε τι εκτέλεση!



Κι ακόμη... δείτε εικόνες από τις προετοιμασίες 

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

14ο Αντιρατσιστικο Φεστιβαλ. Πανω απο 25000 ανθρωποι διατρανωσαν: Το μελλον μας χωραει ολους!




Οτι ωραιοτερο κι οτι πιο ελπιδοφορο ειδα κι εζησα τον τελευταιο καιρο απο την ελληνικη κοινωνια μας ηταν αυτη η συγκεντρωση. Οτι πιο ομορφο και δημοκρατικο στοιχειο της υπαρχει, ηταν εκει. 25000 Ανθρωποι, δημοκρατες, με ψηλα το κεφαλι, νεοι και νεες ατιθασοι κι ωραιοι, οι πιο ανοιχτες συνειδησεις, τα πιο καθαρα βλεμματα, οι πιο μεγαλες καρδιες του τοπου μας ηταν ολοι εκει. Αυτη η αμετανοητη αριστερα της Ελλαδας που περα απο κομματα και πολιτικες συνιστωσες δε συμβιβαζεται και δεν υποκυπτει, ηταν εκει.

Απο που λοιπον αλλου να περιμενει κανεις ενα καλυτερο αυριο, παρα απ αυτο το κομματι της Ελλαδας?

Σε τετοιους κρισιμους καιρους επελασης του συντηρητισμου, της ανασφαλειας και της ξενοφοβιας η απαντηση ηταν εκει. Το δηλητηριο υπαρχει αλλα και το αντιδοτο το ιδιο. Ηταν εκει και το κρατουσαν επι τρεις μερες στα χερια τους δεκαδες χιλιαδες "γιατροι".

Χωρις λογια...

Ηταν η στοργικη αγκαλια του αδρεφου προς τον αδερφο. Ηταν το χαδι στη πλατη του φιλου στο φιλο. Ηταν η δυνατη χειραψια μεταξυ αγνωστων συναγωνιστων. Ηταν η μεγαλειωδης διαδηλωση των πολλων εναντια στην εκμεταλλευση των λιγων. Ηταν τα χαμογελα ανθρωπων καθε εθνικοτητας που κατω απ το ιδιο φως της αγαπης και της αλληλεγγυης ηταν το ιδιο Ενα αστραφτερο χαμογελο της ζωης , της χαρας, της συνυπαρξης, της ισοτητας , της δημιουργιας.

Ηταν το γαργαρο γελιο των μικρων παιδιων απο καθε μερια του κοσμου, που σ εκανε να νοιωσεις ποσο λιγο δικο σου και ποσο πολυ δικο τους ειναι το μελλον αυτου του πλανητη και ταυτοχρονα σου μαθαινε ποσο ανοητη ειναι καθε σου επιφυλαξη σχετικα με το ποσο εφικτο ειναι να ζουν οι ανθρωποι ειρηνικα κι αδελφωμενα τις ουτως η αλλως πεπερασμενες ζωες τους.

Ο EXOAPTONKYKLO γράφει για το Φεστιβάλ...

Η συνέχεια εδώ: http://exoaptonkyklo.blogspot.com/2009/07/14.html




.

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

14ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ... στο Πάρκο Ειρήνης στο Ρέντη.



.



Θα είμαστε όλοι και όλες εκεί στις 3, 4 και 5 Ιουλίου 2009.

ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ Η ΓΗ,
ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ Η ΙΣΟΤΗΤΑ,
ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ



…και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει…
Οι μετανάστριες και οι μετανάστες δεν είναι μόνοι!

Για 14η χρονιά τo Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ανοίγει τις πύλες του. Έλληνες και ξένοι, ελληνίδες και ξένες μαζί θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, τη ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας. Γιατί ο ρατσισμός δεν πλήττει μόνο όσους τον υφίστανται, θίγει εξίσου και όσους τον ανέχονται. Το κυνήγι των μεταναστών και των προσφύγων δεν βελτιώνει τη ζωή των ντόπιων, αντίθετα προετοιμάζει την αφαίρεση των δικαιωμάτων όλων μας, αποκτηνώνει τις κοινωνίες και οπλίζει τη ρατσιστική Ακροδεξιά. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι πρόβλημα, έχουν προβλήματα. Πάνω τους οι κυρίαρχοι μεταθέτουν τα βάρη της δικής τους κρίσης, όπως κάνουν με τους εργαζόμενους και τους φτωχούς, εξαπολύοντας αστυνομίες και στρατούς ενάντια στα θύματα της δικής τους πολιτικής.

Μαζί, λοιπόν, στο δρόμο που άνοιξε η Κωνσταντίνα Κούνεβα, στο δρόμο της ενότητας ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων και ανέργων, στο δρόμο της αλληλεγγύης, της ζωής και της αξιοπρέπειας..

Το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, θα συμμετέχει στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ και τις τρεις ημέρες, με σκοπό να ενημερώσει-μετανάστες και μη-για τη δράση του.

Στο χώρο μας θα υπάρχει έκθεση φωτογραφιών από τις δραστηριότητές μας καθώς και έντυπο υλικό.
Σας περιμένουμε...

Στο χώρο φτάνουν τα λεωφορεία Β18, Γ18 και το τρόλεϊ 21. Επίσης, θα υπάρχει δωρεάν μεταφορά από το σταθμό μετρό του Ελαιώνα στο χώρο του φεστιβάλ και αρκετές θέσεις στάθμευσης.
Είσοδος για κάθε μέρα: 6€. Για το τριήμερο: 15€

Περισσότερες πληροφορίες: http://www.antiracistfestival.gr/deltio_typou_14o