ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΑΣΜΠ

Από τον ηλιόλουστο Πειραιά την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου βρεθήκαμε πολύ γρήγορα στην ομιχλοτυλιγμένη Χαλκίδα όπου δυστυχώς στερηθήκαμε την θέα της καλαίσθητης κρεμαστής γέφυρας που απλώνεται πάνω από τα παλινδρομούντα, κάθε έξι ώρες, μαύρα νερά του Ευρίπου। Αποζημιωθήκαμε όμως αρκετά λίγο αργότερα στο καλοδιατηρημένο κάστρο του Καράμπαμπα, σχεδιασμένο από Ιταλό αρχιτέκτονα και με δύο μεγάλα κανόνια που αγοράστηκαν από τη Ρωσία, αλλά και το μικρό αλλά εξαιρετικό μουσείο με τις αρχαιοελληνικές επιγραφές, τα ενδιαφέροντα μαρμάρινα τουρμπάνια των αξιωματούχων της Τουρκικής Πύλης καθώς και μια αποτύπωση του Συντάγματος του Ρήγα Φερραίου που στο πρώτο άρθρο λέει ξεκάθαρα ότι «η ελληνική δημοκρατία απαρτίζεται από όλους τους λαούς και όλες τις θρησκείες», κάτι που δυστυχώς εύκολα ξεχνιέται από κάποιους σήμερα.

Κατεβήκαμε στην παραλία μέσα από μια βουνοπλαγιά γεμάτη φραγκοσυκιές, διασχίσαμε την παλιά γέφυρα που ενώνει την ηπειρωτική Ελλάδα με την Εύβοια και βολτάραμε στην απέναντι όχθη। Στη συνέχεια, αναζητήσαμε την Αγία Παρασκευή, τώρα υπό ανακατασκευή, επισκεφτήκαμε την παρακείμενη εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου με ολοφάνερα τα σημάδια των ρυθμών και των πίστεων που πέρασαν από εκεί μέσα σε δεκατέσσερις αιώνες από τότε που θεμελιώθηκε και στην συνέχεια βγήκαμε στο μουσουλμανικό τζαμί, κλειστό αλλά έξοχο δείγμα μιας άλλης θρησκείας με έκδηλη την αρχιτεκτονική συγγένεια με την βυζαντινή περίοδο.

Στη συνέχεια ξεκινήσαμε για την γειτονική Ερέτρια। Μεγάλη προϊστορική ανταγωνίστρια πόλη της Χαλκίδας, ετέρος ενός πολέμου που εξουθένησε και τις δύο, κατέστρεψε τον πολιτισμό τους και άνοιξε το δρόμο στην Αθήνα, την Κόρινθο και την Σπάρτη για να επικρατήσουν στον ελλαδικό χώρο για πολλά χρόνια και στην συνέχεια να έχουν και αυτές με τη σειρά τους την ίδια πικρή μοίρα. Στο εξαιρετικά καλαίσθητο μουσείο είδαμε ταφικές επιγραφές, αγγεία και ψηφιδωτά καθώς επίσης και μια αναπαράσταση ανέγερσης ενός ναού με τα μέσα της εποχής κι έναν εντυπωσιακό χειροκίνητο γερανό να μετακινεί τεράστιους ογκόλιθους από το έδαφος στην οροφή. Περπατήσαμε στην δυτική Συνοικία που έχει πλήρως ανασκαφεί, θαυμάσαμε το Ναό του Διονύσου και από μακριά το περίφημο θέατρο της Ερέτριας, κλειστό λόγω ανασκαφών κάτι που ματαίωσε την επιθυμία μας να κάνουμε κάποιο ‘χάπενινγκ’ αρχαίου δράματος για λογαριασμό των μαθητών μας!



Μετά από ένα καλό γεύμα, επιβιβαστήκαμε στο ferry boat και σε λίγα λεπτά βρεθήκαμε στον Ωρωπό όπου μερικοί από εμάς απόλαυσαν έναν καφέ στο παραθαλάσσιο θέρετρο ενώ άλλοι επιδώθηκαν σ’έναν ενεργετικό περίπατο στην ήρεμη ατμόσφαιρα του επερχόμενου φθινοπωρινού δειλινού।



Μολις άρχισε να νυχτώνει ξεκινήσαμε για τον Πειραιά όπου φτάσαμε μετά από μία ώρα στην, μάλλον γεμάτη κίνηση, εθνική οδό κουρασμένοι αλλά ευχαριστημένοι. Ήταν μιά πολύ ευχάριστη και γιατί όχι δημιουργική ημέρα. Δώσαμε την ευκαιρία στους μαθητές μας –αλλά και σε μας τους ίδιους- να επισκευτούμε τόπους και χώρους με ιστορία και παράδοση. Αυτή η Κυριακή ήταν ένα εμπειρικό-βιωματικό μάθημα όχι της ελληνικής γλώσσας αυτή τη φορά, αλλά της ελληνικής πραγματικότητας.