Χρειάζεται να το ξαναπούμε ?

Η ιδέα ήταν απλή ! Θέλαμε και εμείς σαν Σχολείο να κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα για την επέτειο του Πολυτεχνείου και να δώσουμε στους μαθητές μας να καταλάβουνε πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε η συγκεκριμένη αυτή μέρα στις ζωές όλων μας. Παρόμοιες φοιτητικές εξεγέρσεις έχουν γίνει παντού στον κόσμο και δυστυχώς πολλοί από τους λόγους που οδήγησαν τον κόσμο να εξεγερθεί παραμένουν ακόμα επίκαιροι περισσότερο από ποτέ. Ένα μικρό χρονικό των γεγονότων που σημάδεψαν εκείνη την εποχή σε συνδυασμό με βιντεοσκοπημένα αποσπάσματα προκειμένου να μπορέσουν να έχουν οι μαθητές μας και μια οπτική επαφή με το περιεχόμενο του αφιερώματος μας, ήταν απολύτως απαραίτητο. Η μουσική, τα τραγούδια και οι στίχοι των Ποιητών μας είχαν πάντα την δύναμη να κρατάνε νωπή τη μνήμη μας και να ακυρώνουν το χρόνο που διαδραματίστηκαν όλα αυτά σαν να θέλουν πάντα να μας φέρνουν αντιμέτωπους με την Ιστορία , την Ευθύνη και το Ιερό Αίμα που χύνεται κάθε φορά όταν πρέπει να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα.
Άρα είχαμε όλο το υλικό για μια πετυχημένη προσπάθεια αναβίωσης των γεγονότων !

Το ζητούμενο όμως δεν ήταν αυτό ! Αυτό ήταν το κίνητρο για να μπορέσουμε να φέρουμε σε επικοινωνία όλους τους μαθητές μας μαζί και να κάνουμε από κοινού ένα μάθημα όλοι
οι διδάσκοντες στον ίδιο πίνακα με ένα μοναδικό σκοπό.
Να μάθουμε να αναπνέουμε την Ελευθερία, να κατανοήσουμε την αξία της διαφορετικότητας και την αρμονία που είναι χτισμένος αυτός ο κόσμος. Να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να δείξουν την συγκίνηση που μπορούμε να νοιώσουμε απλά ακολουθώντας τις σκέψεις ενός συνανθρώπου μας .. του διπλανού μας .. Σταθήκαμε λοιπόν , σε ένα μικρό απόσπασμα της ομιλίας του Συνταγματολόγου Α. Μάνεση - Καθηγητής τότε στη Νομική Σχολή της Θεσ/νικης - ο οποίος γνώριζε οτι επρόκειτο να συλληφθεί από το Δικτατορικό καθεστώς και έδωσε ένα τελευταίο Μάθημα Δημοκρατίας στους μαθητές του.

 Ένα μάθημα που είμαστε και εμείς όλοι υποχρεωμένοι να θυμόμαστε κάθε φορά που καλούμαστε να υπερασπιστούμε 
τα δικαιώματα μας ή όταν παλεύουμε με την συνείδησή μας ανάμεσα στο Ηθικό Δίκαιο και το προσωπικό μας συμφέρον ..

Το δικό μας μάθημα έγινε στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του 14ου Γυμνάσιου στις 16 Νοεμβρίου. Μια αίθουσα που γέμισε από κόσμο διαφορετικών εθνικοτήτων, μια αίθουσα που έσφυζε
από ζωή και όπου συμμετείχαν όλοι. Μιλήσαμε για το "ουσιώδες" , την "αξιοπρέπεια" και τον "εξευτελισμό".
Βρήκαμε τα παράγωγά τους , τα αντίθετά τους και τα συνώνυμα. Μάθαμε τι θα πει "αποδέχομαι" και τι θα πει "συναινώ". Μάθαμε πότε δεν έχουμε το δικαίωμα της σιωπής
ή ακόμα καλύτερα, πότε η σιωπή δεν είναι χρυσός. Μάθαμε τι θα πει το μεγάλο "ναι" και το μεγάλο "όχι" για την ατομική και κοινωνική μας ζωή όταν αυτό δεν υπαγορεύεται από άλλους.
Αλλά το κυριότερο από όλα ?

Μάθαμε ετυμολογικά τι θα πει η λέξη Ελευθερία : 
Η λέξη "ελευθερία" προκύπτει "παρά τό ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τίς", δηλαδή
"από το να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει ή εκεί που επιθυμεί".
(ἐλεύθω= ἐρχομαι, πορεύομαι + ἐρῶ = αγαπώ -> ἔρως) 

Χρειάζεται να το ξαναπούμε ? 
Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία .. 


* Το κείμενο του Συνταγματολόγου Α. Μάνεση
   από το "Τελευταίο Μάθημα επί Δικτατορίας"  εδώ :
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF%83%CE%B7%CF%82