Για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον κάθε "επόμενου σταθμού" ..

Μια περίληψη ζωής δεν φτάνει και θα ήταν άδικο.
Μια ιστορική αναδρομή δεν φτάνει και θα ήταν μάταιο.
Μια κοινή προσπάθεια να ενωθούν οι κατακερματισμένες μας μνήμες αναβιώνοντας ανάσα - ανάσα κάθε στιγμή απώλειας ήταν αρκετό για να τηρήσουμε με ευλάβεια την υπόσχεση
που σας δώσαμε : " Το Ανοιχτό μας Σχολείο, στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό του Πειραιά, ανασύρει απ' τις μνήμες μας κοινές εμπειρίες Προσφυγιάς και Μετανάστευσης με τους περισσότερους μαθητές μας - Έλληνες και Μετανάστες - πρωταγωνιστές αυτής της πραγματικότητας .."
Ένας έρημος σιδηροδρομικός σταθμός, μια μηχανή ενός τρένου που επιστρέφει ασθμαίνοντας, το αρχικό σας χειροκρότημα,
τα πρώτα δάκρυα συγκίνησης από όλους εσάς όπως και οι ανθισμένες πικροδάφνες δίπλα στις ράγες ..


Τι άλλο θα μπορούσε να πει κανείς για αυτό εκτός ίσως από ένα ταπεινό ευχαριστώ που καταφέρατε να αφουγκραστείτε μαζί μας για άλλη μια φορά την αγωνία μας για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του κάθε "επόμενου σταθμού" 
που προορίζουν πάντα κάποιοι άλλοι για τις τύχες μας ..

Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα για μας :
Νύχτα δε θα `ρθει σ’ άλλα μέρη / να `χεις δικά σου μυστικά
να `χεις δικά σου μυστικά / και να θυμάσαι ποιος τα ξέρει
νύχτα δε θα `ρθει σ’ άλλα μέρη ..

Επόμενος σταθμός Αρμενία :
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες /
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου,
παλιέ μου φίλε
Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας, ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας και τα όνειρά μας ..


Επόμενος σταθμός, ένα όνειρο διαφυγής και σωτηρίας :
Να μας πάρεις μακριά / να μας πας στα πέρα μέρη / φύσα θάλασσα πλατιά
φύσα αγέρι / φύσα αγέρι ..

 Επόμενος σταθμός, Συρία :
Ταξίδεψέ με σε οποιαδήποτε χώρα και ξέχασέ με /
πέταξέ με στη Θάλασσα και μη σε νοιάζει
πες οτι είναι ξενητειά / πες οτι είναι προσφυγιά /
δεν έχω άλλη επιλογή
μα είμαι άνθρωπος και εγώ ..

Επόμενος σταθμός, Κέντρα Κράτησης :
Ποιος τη ζωή μου , ποιος τη ζωή μου κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μεσ' τη νύχτα /
ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι με έχουν πιάσει μεσ ' στα δίχτυα /
Για κάποιον μεσ' στον κόσμο είναι αργά ..



Επόμενος σταθμός, Παλαιστίνη:
Απόψε είδα πάλι το σώμα μου να γίνεται ένα τηλεοπτικό απόσπασπασμα μιας σφαγής
για τις οθόνες σας και μου λέτε οτι το θεμα δεν είναι πολιτικό
Μου ζητάτε να σας πω άλλη μια ανθρώπινη ιστορία ικανή να συγκινήσει τους θεατές σας ..

Και πάλι, Αρμενία
Σου στέλνω μ' ένα γράμμα / του φεγγαριού τη λάμα
Παρ' τη και χτύπα με μάνα μου, τρέλα μου
κι αν κλαίει η ψυχή σου, γέλα μου.

Και ξανά η Παλαιστίνη:
- Και αρχίζω πάλι να σας μιλάω για τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για τον περιορισμό χρόνου και λέξεων
που μου ζητάτε να κάνω εγώ ..
Και αρχίζω πάλι να μετράω και να ξαναμετράω ..
- Εκατό νεκροί , διακόσιοι νεκροί , χιλιάδες νεκροί ..
- Και αρχίζω πάλι να σας αραδιάζω λέξεις , λέξεις , λέξεις .. Χαμογελώντας !!
- Μα εμείς θα ξυπνάμε κάθε πρωί ζωντανοί , κύριε
και θα διδάσκουμε στον υπόλοιπο κόσμο ζωή , κύριε
- Είναι κανείς εκεί έξω ? Θα με ακούσει κανείς ?




Και οι μαθητές μας πάνω στη σκηνή να ενσαρκώνουν το λόγο των ποιητών μας, τις μουσικές των συνθετών μας 
και να τα υποστηρίζουν όλα αυτά με τον πιο πειστικό τρόπο ίσως επειδή εν αγνοία τους :
Μας διδάσκουν ζωή , κύριε .. Μας διδάσκουν ζωή !! 

* Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή την παρουσία του Ανοιχτού μας Σχολείου και την παράσταση που ανέβασε στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό του Πειραιά στις 31/5 στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την Ευρωπαϊκή Ημέρα της Θάλασσας του Δήμου Πειραιά, εστιάζοντας πάντα στους πολέμους, τη φτώχεια και την καταπάτηση των Ανθρώπινων Δικαίωμάτων που ωθούν εκατομμύρια συνανθρώπων μας να εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους και να διακινδυνεύουν τις ζωές τους στην αναζήτηση μιας "καλύτερης τύχης" στα αφιλόξενα νερά της Μεσογείου ..

** Οι στίχοι που αναφέρονται στο κείμενο είναι όλοι από τα τραγούδια που είχαν επιλεχθεί
για να αποδοθούν δραματουργικά από την Ομάδα Καλλιτεχνικού και Πολιτιστικού ενδιαφέροντος του Α.Σ.Μ.Π για την συγκεκριμένη παράσταση

*** Οι φωτογραφίες από την εκδήλωση είναι της υπεύθυνης του Α΄ και Β΄ Κύκλου Σεμιναρίων Φωτογραφίας που λειτουργεί στο Α.Σ.Μ.Π. - Λίζας  Καλαντίδη - όπως και του Γιώργου Τσαπάρα του συγκεκριμένου τμήματος.