14ο Γυμνάσιο Πειραιά - Αγ.Αναργύρων & Κω - Παλιά Κοκκινιά - e-mail: info@asmpir.gr - Τηλ.: 210 4200 917

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Στη λήθη του Αιγαίου

Κάποτε οι γονείς μας είχαν περάσει από έναν πόλεμο και μια Κατοχή. Πεινούσαν και θρηνούσαν θύματα κάθε μέρα.
Σχολείο δεν πήγαν ούτε γράμματα πολλά έμαθαν. Ήξεραν όμως να σέβονται την ανθρώπινη ζωή. Και προσπαθούσαν .. 
Η μητέρα μου με μεγάλωσε σε ένα δωμάτιο και μια αυλή όπου την μοιραζόντουσαν περίπου οχτώ άτομα , οι περισσότεροι συγγενείς. 
Ο πατέρας μου όλη μέρα έξω για το μεροκάματο σχεδόν δεν τον έβλεπα ποτέ καθ' όλη την διάρκεια της μέρας. 
Βράδυ γυρνούσε πάντα με μια σοκολάτα και με έβαζε να του ψάχνω τις τσέπες για να βρω που την έχει κρύψει.
Αργότερα ήρθε η τηλεόραση και μαζί με αυτή οι ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες. Οι ήρωές τους  τις περισσότερες φορές ήταν φτωχοί πλην τίμιοι μεροκαματιάρηδες που αγαπούσαν πάντα ένα κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο αλλά πάντα κέρδιζε το φιλότιμο , 
η φιλευσπλαχνία , η τιμιότητα και όλα είχαν ένα ευτυχισμένο τέλος. 
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους δήθεν γνήσιους Αθηναίους που κορόιδευαν τους επαρχιώτες που είχαν κατακλύσει το κέντρο. 
Τους πείραζε η μυρωδιά τους , γελούσαν με την προφορά τους και αυτοί συναθροιζόντουσαν γύρω από την πλ. Ομονοίας σε μικρά καφενεία για να βρούνε τους συχωριανούς τους και να ανταλλάξουν καμιά κουβέντα και να μάθουν τα νέα του χωριού τους. 
Εσωτερικοί μετανάστες κι αυτοί .. Εμείς όλοι .. 

Δείτε τώρα τα μάτια αυτού του ανθρώπου και πέστε μου τι σας θυμίζει .. Τον πατέρα σας , ίσως ? Τον αδερφό σας ? 
Πρόσφατα έχασε δυο γιούς , μια κόρη και την γυναίκα του με τον πιο άθλιο και μακάβριο τρόπο. 
Εννέα παιδιά και τρεις γυναίκες που χώρεσαν μόνο πνιγμένοι στα Χωρικά μας Ύδατα επειδή ορισμένοι ξέχασαν από που προέρχονται και οι ίδιοι. Είναι όλοι αυτοί που υπογράφουν και αποφασίζουν τελεσίδικα για την μοίρα χιλιάδων - εκατομμυρίων ανθρώπων 
και δεν ντρέπονται. Οι περισπούδαστοι , οι φτασμένοι και όλοι αυτοί που θα σκότωναν για έναν καλύτερο μισθό. 
Αν ισχύουν οι μαρτυρίες όλων όσων επέζησαν μιλάμε για Φονικό και όχι για πολιτική. Τουλάχιστον όχι έτσι όπως την θέλουν ορισμένοι. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αντιπαραθέσουμε στοιχεία , να μιλήσουμε πάλι για Ανθρώπινα Δικαιώματα , να συγκρίνουμε πολιτικές 
και να εξασκήσουμε για άλλη μια φορά την Λογική της Άγνοιας. Αν δεν γνωρίζουμε τι θα πει ανθρώπινος πόνος είναι όλα μάταια 
και αν δεν σκύψουμε όλοι πάνω από αυτό , θα έχουμε χάσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς που υπάρχει μέσα μας. 
Και τότε σίγουρα δεν θα υπάρχει κανένα ευτυχισμένο τέλος στους δέκτες μας. Ούτε για μας αλλά ούτε και για τους υπόλοιπους.
Δεν θα φταίει η οικονομική κρίση , η φτώχεια και όλοι αυτοί οι εκβιασμοί που καθημερινά ανεχόμαστε στην προσωπική μας ζωή 
όπως δεν έφταιξε και για τους γονείς μας η πείνα , η Κατοχή και ο πόλεμος. 
Αλλά αυτοί προλάβανε τουλάχιστον να μεγαλώσουν τα παιδιά τους .. 


Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

Μια Κυριακή που το φως της έλουζε απ΄ το πρωί όλη την αυλή και τα μπαλκόνια του Σχολείου. Οι αίθουσες των πρωϊνών τμημάτων ανοιχτές να υποδεχθούν τους μαθητές και τους δάσκαλους όπως κάθε φορά. Στους χώρους της Γραμματείας μια παράξενη κινητικότητα. Ο καφές αχνιστός στην καφετιέρα ,τα λουλούδια στα βάζα , να στρωθούν τραπεζομάντηλα , να μαζευτούν καρέκλες, να γίνει χώρος για τους καλεσμένους μας , πολύχρωμα κουτιά από ζαχαροπλαστεία , σπιτικές λιχουδιές και εδέσματα , τα αναψυκτικά και στο κέντρο ένα στρογγυλό τραπεζάκι με την Πρωτοχρονιάτικη πίτα του Σχολείου .. 2014


Σε απόσταση ακούγονται τα γέλια και η μουσική από τα παιχνίδια του τμήματος των Θεατρικών Αυτοσχεδιασμών και του Χορού ,η φωνή της δασκάλας των Ισπανικών καθώς παραδίδει το μάθημα της , το τμήμα Πληροφορικής κάνει διάλειμμα και οι μαθητές έχουν βγει στο μπαλκόνι
να "μαζέψουν" λίγο ήλιο ενώ ήδη έχουν αρχίσει να καταφθάνουν και οι μαθητές των Αγγλικών. Χαμόγελα , σκέψεις και συγκίνηση καθώς η ώρα για να κόψουμε την πίτα πλησιάζει.


Χωρίς να το καταλάβουμε ο χώρος της Γραμματείας έχει αρχίσει να γεμίζει ασφυκτικά από ανθρώπους που μας έχουν αποδείξει εμπράκτως την συμπαράστασή τους για όλη αυτή την προσπάθεια που γίνεται στο Σχολείο μας από την πρώτη μέρα λειτουργίας του και που δεν έχουμε πάντα την τύχη να τους βλέπουμε κάθε Σάββατο ή Κυριακή. Για άλλη μια χρονιά λοιπόν, μας τίμησαν με την παρουσία τους και είναι όλοι εδώ !!


Και η κοπή της πίτας αρχίζει ..
Κομμάτι - κομμάτι μοιράζουμε την πίστη , την αγάπη, την αφοσίωσή μας στον Συνάνθρωπο και σε αυτό που ξεκινήσαμε από τον Σεπτέμβριο του 2005 μέχρι και σήμερα. Κομμάτι - κομμάτι συνεχίζουμε να τιμούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους που πέσανε θύματα της ρατσιστικής βίας και του φανατισμού ορισμένων. Κομμάτι - κομμάτι για τους απανταχού Μετανάστες που για διαφορετικούς λόγους ο καθένας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Πατρίδα τους και να βρούνε μια άλλη Πατρίδα στις καρδιές όλων μας.
Και έπειτα είναι η σειρά των καλεσμένων μας , του κάθε τμήματος ξεχωριστά και των δασκάλων που τα εκπροσωπούν.
Γρήγορα συνειδητοποιούμε οτι αυτό που σίγουρα έχει αλλάξει από τις προηγούμενες χρονιές είναι ο αριθμός των Τμημάτων ,
η κοινή παρουσία και συμμετοχή Ελλήνων και Μεταναστών στο Σχολείο είτε από την θέση του μαθητή είτε από την θέση του δάσκαλου και αντίστροφα όπως και η απόλυτη συνεργασία μεταξύ τους. Άρρηκτες σχέσεις πια όπου ο Σεβασμός στην διαφορετικότητα
και ο Πολιτισμός σαν ευγένεια Ψυχής αποτελούν το βασικό συστατικό τους.
Τι άλλο χρειάζεται κανείς για να θεωρήσει μια προσπάθεια επιτυχημένη ? Η μεταλαμπάδευση αυτής ακριβώς της Ιδέας ..

Για αυτό το λόγο λοιπόν , διαλέξαμε την συγκεκριμένη μέρα για να επιβραβεύσουμε ένα μαθητή μας ο οποίος με δική του πρωτοβουλία και μέσα από το υστέρημά του, παραμερίζοντας τις όποιες δικές του ανάγκες έβαλε σε προτεραιότητα το πρόβλημα ενός ανθρώπου ,
ο οποίος αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και του συμπαραστάθηκε με ο,τι τρόπο μπορούσε. Στάθηκε δίπλα του σε όλες τις δύσκολες στιγμές που ζούσε και που συνεχίζει να ζει μέχρι που αποφάσισε να μας γνωστοποιήσει το πρόβλημά του προκειμένου να συνδράμουμε και εμείς σε αυτήν την προσπάθειά του.

Ένα ζωντανό παράδειγμα λοιπόν για την νέα χρονιά που διανύουμε και που κατάφερε να κάνει τις ευχές μας πράξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης.  Ένα ζωντανό παράδειγμα που μας μαθαίνει να ζούμε με λιγότερο φόβο μέσα μας 
για όλα αυτά που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στην καθημερινότητά μας όταν ξέρουμε οτι υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι σαν τον συγκεκριμένο μαθητή μας.
Μόνο περήφανοι μπορούμε να είμαστε για όλους αυτούς τους ανθρώπους που υποδεχόμαστε 
κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Ανοιχτό μας Σχολείο

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ !! 


Ευχαριστούμε θερμά για την παρουσία τους :

Την Τζένη Βαμβακά ( Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β' Πειραιά )
Δασκάλα επί σειρά ετών στο ΑΣΜΠ και νυν μαθήτρια στο Τμήμα των Ισπανικών
Τον Θοδωρή Δρίτσα ( Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α' Πειραιά )
Φίλος και υποστηρικτής του ΑΣΜΠ από την πρώτη στιγμή λειτουργίας του
Την Μαλάμω Αποστολοπούλου ( από την Αλληλεγγύη για όλους - Νίκαιας )
Επίσης επί σειρά ετών δασκάλα του ΑΣΜΠ
Την Quin Minassian ( από το Αλληλέγγυο Ιατρείο Πειραιά )
και για πολλά χρόνια - παιδί δικό μας - εθελόντρια στο ΑΣΜΠ
Την Νατάσα Παπαπροκοπίου και την Έφη Λιάγκα ( απο τον Ξενώνα Μέλλον - Μοσχάτου )
που μας εμπιστεύτηκαν για την εκμάθηση της Ελληνικής και Αγγλικής γλώσσας
στους ανήλικους μετανάστες  από το Αφγανιστάν και την Συρία
που φιλοξενούν στον Ξενώνα τους