Σαν τη φωτιά που καίει τα τραγούδια μας !

                                                                     Επίσης στον ίδιο χώρο, μέρα και ώρα
                                                          θα φιλοξενηθεί η έκθεση φωτογραφίας των μαθητών
                                                     του Β' κύκλου του Τμήματος Φωτογραφίας του Α.Σ.Μ.Π

                                                                               Σας περιμένουμε όλους !!
 

Σχισμένα blue-jean και κόκκινο βελούδο !!

Αυτό που θέλαμε ήταν να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας όχι απαραίτητα σε μια κατάμεστη μεγαλοπρεπή αίθουσα αλλά να ποτιστούμε στο σκοτάδι πίσω από τη σκηνή με την βαριά αυλαία. Να ακούσουμε τις αναπνοές μας και τις καρδιές μας να χτυπούν σε ένα κοινό στόχο .. Συγχρονισμός, ένταση, προσδοκία .. οι ιδρωμένες μας παλάμες - η σκέψη οτι σε λίγο "βγαίνουμε" , τα βλέμματα μας υγρά από τη συγκίνηση να επικοινωνούν σε όλες τις γλώσσες - να μην ξεχάσω τα λόγια μου - η σιγουριά οτι έχεις όλη την ομάδα στο πλευρό σου ... τα φώτα !
Οι τελευταίες οδηγίες στον ηχολήπτη - οι πρώτες νότες ήδη ξεδιπλώνονται και ο Rauf,
o Adil, o Yaseen και ο Ali είναι ήδη πάνω στη σκηνή .. Ολοκληρώνουν την παρουσία τους με τον Rauf γονατισμένο πίσω από τα συρματοπλέγματα να σηκώνει αργά τα μάτια του και να κοιτάζει το κοινό σαν να τους λέει : Μην κάνεις οτι δεν ακούς .. μην κάνεις οτι δεν βλέπεις ..
Και ακολουθεί επι σκηνής όλη η υπόλοιπη ομάδα : Μαρία , Έλενα-Νικόλ, Αλκέτα, Igor, Yaseen, Adil, Rauf και Νίκος .. Η Θαλασσογραφία μας παρασέρνει σε ένα νέο χορό προσδοκιών αλλά ταυτόχρονα μας δένει και σε μια κοινή μοίρα. Είναι ελπιδοφόροι οι νέοι μας ναυαγιστές ? Θα βρουν επιτέλους ένα λιμάνι να τους δεχθεί ή μήπως τελικά ο αυτοσκοπός τους ήταν να γλυτώσουν από εκεί που κατάφεραν να αποδράσουν ?

- Θα μπορούσα να περπατάω ώρες, μέρες, νύχτες, να διασχίσω όλες τις θάλασσες του κόσμου για να μπορέσω να σώσω το παιδί μου, λέει σε μια μαρτυρία του ένας από τους Σύριους πρόσφυγες που έφτασαν πρόσφατα στη Λήμνο ..
Αφιερωμένο, λοιπόν ! 
Υπόκλιση ..
Κάποιοι από αυτούς που σώθηκαν κατάφεραν και έφτασαν μέχρι την αυλή του Σχολείου μας. Αυτοί είναι οι δικοί μας ήρωες ! Κάθονται ήδη στα θρανία μας .. Είναι ο Adil, είναι ο Yaseen και ο Rauf. Είναι όμως η φωνή όσο και η ποίηση της  Rafeef Ziadah από την Παλαιστίνη που μας εμψυχώνει, μας εμπνέει και μας το επιβεβαιώνει καθημερινά :
"Χαμόγελο - Διδάσκουμε Ζωή , κύριε !
Μέχρι να μας πάρουνε και το τελευταίο κομμάτι ουρανού
εμείς θα ξυπνάμε πάντα ζωντανοί για να διδάσκουμε στον υπόλοιπο κόσμο ζωή, κύριε .. 
Θυμήσου να χαμογελάς !!"
Ο Νίκος σε μια προσπάθεια να μάθει τους μαθητές του να μιλάνε καλά Ελληνικά
διδάσκεται από αυτούς, σπάει, λυγίζει και απευθύνεται στο κοινό :
Είναι κανείς εκεί έξω ?
Θα ακούσει κανείς ?

- ΠΑΥΣΗ -  

 Υ.Γ
Οι ήρωες πεθαίνουν πάντα στο χειροκρότημα ..

- Ευχαριστούμε από καρδίας τον Νίκο Διαμαντή που μας έδωσε την ευκαιρία
  και ανεβήκαμε σε αυτήν την Ιστορική σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου
 
- Ευχαριστούμε τον Igor για την επιμέλεια της χορογραφίας στη Θαλασσογραφία,
  πολύ καλός μουσικός και χορευτής από την Μολδαβία,
  μαθητής και δάσκαλος του Ανοιχτού μας Σχολείου

- Ευχαριστούμε επίσης, όλα τα παιδιά της Ομάδας του Καλλιτεχνικού
  και Πολιτιστικού Ενδιαφέροντος του Α.Σ.Μ.Π
  για την υπέροχη ερμηνεία τους όσο και για την σκληρή δουλειά που έκαναν
  προκειμένου να έχουμε αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα σαν "δείγμα γραφής".
  Έτσι κι αλλιώς αποτελούσαν πάντα την ψυχή κάθε δικής μας έμπνευσης. 

- Ευχαριστούμε και όλους εσάς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας !!

"Και δώστε στο όνειρο τρελά φιλιά.."

"Τα μάτια κλείστε
γλυκά ακουμπήστε στην κουπαστή
Το σώμα αφήστε,  φτερό στον άνεμο να ζαλιστεί .."

Για άλλη μια φορά τα βήματά μας θα συναντηθούν
δίπλα στο κύμα της παραλίας που αγαπήσαμε,
θα αντηχήσουν ξανά οι φωνές και τα γέλια μας
στα ήσυχα στενά δρομάκια με τις πικροδάφνες
και θα αφήσουμε τον θαλασσινό αέρα να φυσάει
στο πρόσωπό μας,  αραχτοί στη σκιά του φοίνικα που γέρνει ..
Για άλλη μια φορά το "Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά" προσκαλεί όλους εσάς που μας έχετε γνωρίσει από κοντά
όσο και όλους εσάς που ως τώρα δεν καταφέρατε
να μοιραστείτε παρόμοιες στιγμές μαζί μας, στη θερινή εξόρμηση μας στο Σχοίνο Κορινθίας και στο γνωστό πλέον κάμπινγκ όπου συνηθίζουμε να περνάμε πάντα τις τελευταίες
μέρες του Ιουνίου ..

Στις 20 & 21 του τρέχοντος μηνός,
αφήνουμε όλα τα προβλήματα πίσω, στήνουμε τις πολύχρωμες σκηνές μας κάπου στη σκιά με θέα προς τη θάλασσα
και απολαμβάνουμε την ξεγνοιασιά των ημερών
που μας χρωστάνε και που αξίζουμε όλοι ανεξαιρέτως !! 

Η συνδρομή για το διήμερο κάμπινγκ είναι 20 ευρώ κατ' άτομο

και στην τιμή συμπεριλαμβάνονται τα έξοδα
της διανυκτέρευσης, της μετακίνησης ( εισιτήρια λεωφορείου) και ένα πλήρες γεύμα το Σάββατο βράδυ στο εστιατόριο του Κάμπινγκ.

Για να δηλώσετε συμμετοχή όσο και για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία μπορείτε να επικοινωνήσετε έγκαιρα και άμεσα με τη Γραμματεία του Α.Σ.Μ.Π στο τηλέφωνο : 210 42000917 τις γνωστές πάντα μέρες και ώρες ή στο e-mail του Σχολείου asmpir@gmail.com

                             Για ένα αξέχαστο διήμερο !!

Μια συνάντηση σε κοινή πορεία !

Δελτίο Τύπου

Το “Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά”, το “Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών”, τα “Πίσω Θρανία” και το “Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών και Προσφύγων”, 

καλούν σε θεματική συζήτηση με τίτλο: 

“Η παιδεία ως αναφαίρετο δικαίωμα μεταναστών και προσφύγων”.

Η συζήτηση έχει σκοπό την ενίσχυση των Σχολείων Μεταναστών, 

μέσω του συντονισμού κοινών δράσεων, της ανταλλαγής εμπειριών 

και της αναζήτησης λύσεων στα κοινά προβλήματα. 

Η συζήτηση εκτός από το εκπαιδευτικό θέμα, θα έχει αντικείμενο 

και τα σχολεία μεταναστών ως χώρους κοινωνικής ένταξης. 

Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 12 Ιουνίου, στις 7.30μ.μ. 

στον κήπο της Μεσοποταμίας, Πλάτωνος 13 Μοσχάτο  

Κεντρικοί ομιλητές θα είναι:
Νίκος Αγαπάκης - “Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά”,
Έφη Γαρίδη - “Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών”,
Αμαλία Βασιλακάκη - “Πίσω Θρανία”,
Χριστίνα Μαργιώτη- “Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών και Προφύγων” 

και η Ιωάννα Κούρτοβικ- δικηγόρος.

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Χρήστος Κορολής- “Αλληλέγγυο Εκπαιδευτήριο Μεσοποταμίας”.

Για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον κάθε "επόμενου σταθμού" ..

Μια περίληψη ζωής δεν φτάνει και θα ήταν άδικο.
Μια ιστορική αναδρομή δεν φτάνει και θα ήταν μάταιο.
Μια κοινή προσπάθεια να ενωθούν οι κατακερματισμένες μας μνήμες αναβιώνοντας ανάσα - ανάσα κάθε στιγμή απώλειας ήταν αρκετό για να τηρήσουμε με ευλάβεια την υπόσχεση
που σας δώσαμε : " Το Ανοιχτό μας Σχολείο, στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό του Πειραιά, ανασύρει απ' τις μνήμες μας κοινές εμπειρίες Προσφυγιάς και Μετανάστευσης με τους περισσότερους μαθητές μας - Έλληνες και Μετανάστες - πρωταγωνιστές αυτής της πραγματικότητας .."
Ένας έρημος σιδηροδρομικός σταθμός, μια μηχανή ενός τρένου που επιστρέφει ασθμαίνοντας, το αρχικό σας χειροκρότημα,
τα πρώτα δάκρυα συγκίνησης από όλους εσάς όπως και οι ανθισμένες πικροδάφνες δίπλα στις ράγες ..


Τι άλλο θα μπορούσε να πει κανείς για αυτό εκτός ίσως από ένα ταπεινό ευχαριστώ που καταφέρατε να αφουγκραστείτε μαζί μας για άλλη μια φορά την αγωνία μας για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του κάθε "επόμενου σταθμού" 
που προορίζουν πάντα κάποιοι άλλοι για τις τύχες μας ..

Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα για μας :
Νύχτα δε θα `ρθει σ’ άλλα μέρη / να `χεις δικά σου μυστικά
να `χεις δικά σου μυστικά / και να θυμάσαι ποιος τα ξέρει
νύχτα δε θα `ρθει σ’ άλλα μέρη ..

Επόμενος σταθμός Αρμενία :
Κι ίσως τίποτα, αλήθεια, δεν ξέχασες /
μα ο γυρισμός πάντα αξίζει περισσότερο
από κάθε μου αγάπη κι αγάπη σου,
παλιέ μου φίλε
Κάποιο τρένο, τη νύχτα, σφυρίζοντας, ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας και τα όνειρά μας ..


Επόμενος σταθμός, ένα όνειρο διαφυγής και σωτηρίας :
Να μας πάρεις μακριά / να μας πας στα πέρα μέρη / φύσα θάλασσα πλατιά
φύσα αγέρι / φύσα αγέρι ..

 Επόμενος σταθμός, Συρία :
Ταξίδεψέ με σε οποιαδήποτε χώρα και ξέχασέ με /
πέταξέ με στη Θάλασσα και μη σε νοιάζει
πες οτι είναι ξενητειά / πες οτι είναι προσφυγιά /
δεν έχω άλλη επιλογή
μα είμαι άνθρωπος και εγώ ..

Επόμενος σταθμός, Κέντρα Κράτησης :
Ποιος τη ζωή μου , ποιος τη ζωή μου κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μεσ' τη νύχτα /
ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι με έχουν πιάσει μεσ ' στα δίχτυα /
Για κάποιον μεσ' στον κόσμο είναι αργά ..



Επόμενος σταθμός, Παλαιστίνη:
Απόψε είδα πάλι το σώμα μου να γίνεται ένα τηλεοπτικό απόσπασπασμα μιας σφαγής
για τις οθόνες σας και μου λέτε οτι το θεμα δεν είναι πολιτικό
Μου ζητάτε να σας πω άλλη μια ανθρώπινη ιστορία ικανή να συγκινήσει τους θεατές σας ..

Και πάλι, Αρμενία
Σου στέλνω μ' ένα γράμμα / του φεγγαριού τη λάμα
Παρ' τη και χτύπα με μάνα μου, τρέλα μου
κι αν κλαίει η ψυχή σου, γέλα μου.

Και ξανά η Παλαιστίνη:
- Και αρχίζω πάλι να σας μιλάω για τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για τον περιορισμό χρόνου και λέξεων
που μου ζητάτε να κάνω εγώ ..
Και αρχίζω πάλι να μετράω και να ξαναμετράω ..
- Εκατό νεκροί , διακόσιοι νεκροί , χιλιάδες νεκροί ..
- Και αρχίζω πάλι να σας αραδιάζω λέξεις , λέξεις , λέξεις .. Χαμογελώντας !!
- Μα εμείς θα ξυπνάμε κάθε πρωί ζωντανοί , κύριε
και θα διδάσκουμε στον υπόλοιπο κόσμο ζωή , κύριε
- Είναι κανείς εκεί έξω ? Θα με ακούσει κανείς ?




Και οι μαθητές μας πάνω στη σκηνή να ενσαρκώνουν το λόγο των ποιητών μας, τις μουσικές των συνθετών μας 
και να τα υποστηρίζουν όλα αυτά με τον πιο πειστικό τρόπο ίσως επειδή εν αγνοία τους :
Μας διδάσκουν ζωή , κύριε .. Μας διδάσκουν ζωή !! 

* Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή την παρουσία του Ανοιχτού μας Σχολείου και την παράσταση που ανέβασε στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό του Πειραιά στις 31/5 στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την Ευρωπαϊκή Ημέρα της Θάλασσας του Δήμου Πειραιά, εστιάζοντας πάντα στους πολέμους, τη φτώχεια και την καταπάτηση των Ανθρώπινων Δικαίωμάτων που ωθούν εκατομμύρια συνανθρώπων μας να εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους και να διακινδυνεύουν τις ζωές τους στην αναζήτηση μιας "καλύτερης τύχης" στα αφιλόξενα νερά της Μεσογείου ..

** Οι στίχοι που αναφέρονται στο κείμενο είναι όλοι από τα τραγούδια που είχαν επιλεχθεί
για να αποδοθούν δραματουργικά από την Ομάδα Καλλιτεχνικού και Πολιτιστικού ενδιαφέροντος του Α.Σ.Μ.Π για την συγκεκριμένη παράσταση

*** Οι φωτογραφίες από την εκδήλωση είναι της υπεύθυνης του Α΄ και Β΄ Κύκλου Σεμιναρίων Φωτογραφίας που λειτουργεί στο Α.Σ.Μ.Π. - Λίζας  Καλαντίδη - όπως και του Γιώργου Τσαπάρα του συγκεκριμένου τμήματος.