Δίπλα στο κύμα , τα παιχνίδια μας !

Έχει καθιερωθεί πια τα τελευταία δύο χρόνια το Ανοιχτό μας Σχολείο κατά την θερινή του εκδρομή να φορτώνει σκηνές , πασαλάκια , υποστρώματα , φορητά ψυγεία και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο για την διαμονή μας
σε γνωστό camping στην περιοχή του Σχοίνου Κορινθίας.
Έτσι και φέτος λοιπόν , καταφέραμε να ξεφύγουμε για δυο μέρες μακριά από την πολύβουη ζωή της Αθήνας και να βρεθούμε στο ήδη γνώριμο για μας μαγευτικό περιβάλλον ,
να χαλαρώσουμε , να διασκεδάσουμε και να χαρούμε τον ήλιο και την θάλασσα που τόσο πολύ φαίνεται να το είχαμε ανάγκη όλοι μας .Οι συμμετοχές για άλλη μια φορά σταθήκανε στα ίδια επίπεδα με πέρσι , το κέφι αμείωτο και οι αγαπημένες παρέες συναντήθηκαν ξανά δίπλα στο κύμα , στη σκιά κάποιου πεύκου ή ενός φοίνικα , στα ίδια ξύλινα τραπεζάκια του beach bar με την lounge / chill out μουσική και τα υπέροχα coctails
ή στην ταβέρνα του camping με την υπέροχη θέα και τον ήλιο στη δύση του να βάφει τον ουρανό και τα νερά σε όλες τις αποχρώσεις του ηλιοβασιλέματος.

Λόγω των ξενόγλωσσων τμημάτων φέτος είχαμε μεγάλη συμμετοχή και από Έλληνες μαθητές του Σχολείου , οι οποίοι κατάφεραν μαζί με τους μετανάστες μας , να γίνουν μια μεγάλη συντροφιά και να χαρούν χωρίς προκαταλήψεις , ο ένας την παρουσία του άλλου , μεταφέροντας για δύο μέρες το κλίμα που βιώνουμε κάθε Κυριακή στην αυλή και τις αίθουσες του σχολείου μας όταν κάθονται δίπλα θρανίο , άνθρωποι διαφορετικών πολιτισμών αλλά με τόσα κοινά στοιχεία μεταξύ τους. Το απαράμιλλο ενδιαφέρον τους για την φύση ,
η προσοχή που έδειχναν απέναντι σε αυτό το εξαιρετικό τοπίο όσο και ο σεβασμός τους προς τους υπόλοιπους θαμώνες του camping προκειμένου να μην ενοχλήσουν και να διευκολύνουν την διαμονή τους εκεί ήταν άκρως συγκινητική. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κατάφεραν να γίνουν αγαπητοί από όλους και να τους εντυπωσιάσουν με την δοτικότητα τους όσο και με το επίπεδο των Ελληνικών τους , κάτι που μας έκανε ιδιαίτερα περήφανους.

Κοντά μας αυτή τη φορά είχαμε και ανθρώπους - φίλους αλληλέγγυους του Ανοιχτού μας Σχολείου από το Λιμάνι της Αγωνίας , οι οποίοι ανέλαβαν και το δύσκολο έργο της Συλλογικής Κουζίνας και να μαγειρέψουν για μας αυτές τις δύο μέρες της παραμονής μας. Το βράδυ του Σαββάτου ακολούθησε το πατροπαράδοτο δείπνο στην ταβέρνα
του camping όπου κάτσαμε όλοι μαζί γύρω από το ίδιο τραπέζι σαν μια μεγάλη οικογένεια - από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο - και μοιραστήκαμε συγκινητικές στιγμές όταν είδαμε τον μικρό Αργύρη να γιορτάζει τα γενέθλια του μαζί μας ακούγοντας το Happy Birthday σε όλες τις πιθανές εκτελέσεις και γλώσσες που θα μπορούσε να ακουστεί. Μια τούρτα για όλους μας κερασμένη από τους γονείς του , το κρασί να ρέει άφθονο και μετά από όλα αυτά , η γνωστή μας νυχτερινή επέλαση στην παραλία με τραγούδια από την ομήγυρη , χαμηλόφωνη κουβεντούλα , αστεία αλλά και ρομαντική διάθεση κάτω από έναν υπέροχο έναστρο ουρανό.

Ίσως τελικά αυτός ο κόσμος να μην είναι τόσο μεγάλος όσο λένε και μέσα σε μια αγκαλιά να μπορούν να χωρέσουν όλα .. Εμείς κάπως έτσι νοιώσαμε και συνεχίζουμε να νοιώθουμε κάθε φορά που συναντιόμαστε όλοι μαζί εκτός σχολείου , αφήνοντας πίσω μας όλα τα προβλήματα που μπορεί να έχει ο καθένας από εμάς στην καθημερινή του ζωή. Είναι μια φυγή και ένας τρόπος για να μην νοιώθει κανένας μόνος του και αυτό ξεχειλίζει από παντού. Από τα παιχνίδια μας στην παραλία , από τα μαθήματα κολύμβησης που παραδίδει ο Γιάννης και μαζεύονται όλοι γύρω του σαν μικρά παιδιά , από τον Κοσμά και τον Nakam που έχουν πάντα μια έτοιμη λύση για όλα , από τον Φώτη που η ηρεμία του και η περιπαιχτική του διάθεση μας διαπερνά όλους , από τον ψυχωτικό Νίκο που θέλει τα πάντα να γίνονται στην εντέλεια , την Βαρβάρα και τον Κωνσταντίνο , την Σεβαστή που μας απαλύνει με το τραγούδι της , την Αγγελική που ήρθε να μας βρει από την Πάτρα με τον τετράποδο φίλο της , τον Λόττε που χαμογελάει σε ο,τι κι αν του λες , από τον Fahim , τον Shahbaz , τον Rοοf , τον Rafaqat , τον Yassen , τον Halim , την Μαρία , την Δήμητρα , από όλους τους μαθητές του Ανοιχτού μας Σχολείου και από όλους εμάς .. 

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !!!

* Όλες τις φωτογραφίες του άρθρου - πλην της πρώτης κατά σειρά -

   τις "δανειστήκαμε" από το προσωπικό album του Mudassar Iqbal 

   και τον ευχαριστούμε πολύ !!