Άνοιξη στο Ναύπλιο !

Μια εξόρμηση του Ανοιχτού μας Σχολείου και μια απόδραση απ' τα καθημερινά μας προβλήματα. Πρόσωπα χαρούμενα που ατένιζαν από το Παλαμίδι και το υπέροχο κάστρο του όλο το πλάτος του Αργολικού κόλπου. Μια βόλτα στα λιθόστρωτα σοκάκια του με τον ήλιο να πρωτοστατεί και το ελαφρύ αεράκι να μας συνοδεύει σε κάθε μας βήμα. Ξεκινήσαμε από το πρωί στις 8:30 και τα σχεδόν 200 άτομα ήταν ήδη στην ώρα τους ακριβώς όπως τους το είχαμε ζητήσει από το προηγούμενο βράδυ. Περίμεναν υπομονετικά για το "μαγικό χαρτάκι" που θα τους εξασφάλιζε την είσοδό τους στο πούλμαν. Είχαν προβλέψει για το φαγητό όχι μόνο το δικό τους αλλά και του διπλανού τους. Είχαν φέρει αναψυκτικά, ποτά, μαχαιροπίρουνα, τραπεζομάντιλα, ψάθες για την παραλία και ό,τι άλλο θα μπορούσε να φανταστεί κανείς προκειμένου να κάτσουμε όλοι μαζί και να γευματίσουμε δίπλα στο κύμα χωρίς να μας λείπει τίποτα από την αίγλη ενός καλοστρωμένου τραπεζιού στο καλύτερο εστιατόριο. Τη διαδρομή μας μέχρι το Ναύπλιο και την καθιερωμένη στάση στον Ισθμό για καφεδάκι και ξεμούδιασμα ούτε που την καταλάβαμε. Παρεούλες, "πηγαδάκια", γέλια και πειράγματα είχαν τον κύριο λόγο. Επιβίβαση και ξανά αναχώρηση για τον τελικό μας προορισμό : Ναύπλιο !

Τα πρώτα διαμάντια της αρχιτεκτονικής του μας υποδέχθηκαν σε συνδυασμό με όλους τους κυματισμούς του μπλε στη θάλασσα του λιμανιού της πόλης. Το Μπούρτζι σε απόσταση μας "έκλεινε το μάτι" για να το επισκεφθούμε. Κάποιοι από εμάς πρόλαβαν να κάνουν την διαδρομή με το βαρκάκι ενώ κάποιοι άλλοι προτίμησαν να πιουν ένα δεύτερο καφέ στη πλατεία Συντάγματος σαν να είχαν ανοιχτό ραντεβού με την Ιστορία. Κάθε δρομάκι και κάθε σοκάκι μαρτυρούν την ανεκτίμητη αξία όλων αυτών των στιγμών που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη νεώτερη Ελλάδα. Την πρώτη Βουλή των Ελλήνων ! Ο μαθητές μας ξεχύθηκαν στα στενά της παλιάς πόλης ενώ κάθε κτίριο ήταν από μόνο του και μια πιστή αναδρομή στο παρελθόν. Η μαγική χερσόνησος της Ακροναυπλίας, η πέτρα και η αλμύρα της θάλασσας σε μια ακούραστη συνομιλία δίχως τέλος. Αμέσως μετά, η ανάβασή μας στο Παλαμίδι και η μαγευτική θέα από το Κάστρο του. Ο ήλιος ίσως στην πιο ένδοξη στιγμή του θύμιζε καλοκαίρι και εμείς στα καλντερίμια και τα λιθόστρωτα μονοπάτια του ξεκουραζόμασταν στον ίσκιο της πέτρας και της Ιστορίας. Ξανά στα πούλμαν με προορισμό μας αυτή τη φορά την παραλία της Καραθώνας. Τα τραπεζομάντιλα στρώθηκαν επί τόπου. Κάθε παρέα είχε το δικό της μενού και κάθε μενού μια διαφορετική γεύση που συναγωνιζόταν την προηγούμενη. Τα κεράσματα από παρέα σε παρέα έδωσαν και πήραν.

Οι πιο τολμηροί κολύμπησαν ενώ κάποιοι άλλοι αποκαμωμένοι απ΄το φαγητό και το κρασί
έγειραν κάτω από τον ίσκιο των δέντρων και αποκοιμήθηκαν.
Ήταν η απόλυτη στιγμή της χαλάρωσης μετά από μια γεμάτη μέρα.
Ο απογευματινός μας καφές δίπλα στην παραλία ήταν από τους πιο όμορφους αποχαιρετισμούς αφού πλέον είχε έρθει η ώρα της επιστροφής μας.
Στη διαδρομή μας μέχρι τον Πειραιά, οι μουσικές , οι χοροί και τα τραγούδια μέσα στα πούλμαν
δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό.

Υ.Γ
Ο Αμπντούλ από το Χαλέπι της Συρίας είναι γιατρός αλληλέγγυος, πρόσφυγας και ο ίδιος αυτές τις δύσκολες στιγμές στο λιμάνι.  Ήταν μαζί μας από το πρωί. Τα μάτια του δεν έπαψαν να αναζητούν την ελπίδα. Κοίταζε τον ουρανό και την θάλασσα και έστω για μια μέρα πίστεψε στον Άνθρωπο ξανά. 
Το ίδιο αισθανθήκαμε και εμείς την ίδια μέρα ! 




Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους βοήθησαν 
να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδρομή και ελπίζουμε σύντομα 
να αρχίσουμε πάλι να κάνουμε σχέδια για την επόμενη 
Το καλοκαίρι πλησιάζει !