Κρατήσαμε όλο αυτό το διάστημα μια στάση "σιωπής" προσπαθώντας να πάρουμε ίσες αποστάσεις
από τις τρέχουσες εξελίξεις και τα γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας με το ίδιο αίσθημα ευθύνης και σεβασμού
που το κάναμε πάντα, με τις ίδιες αγωνίες και ανησυχίες
που βιώνουν στην καθημερινότητά τους οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας , Έλληνες και μετανάστες.
Όσο δύσκολες όμως και αν είναι οι συνθήκες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μέσα σε αυτή την πραγματικότητα που ζούμε , όλοι μας έχουμε την ανάγκη της αναπόλησης κάποιων όμορφων στιγμών προκειμένου να καταφέρουμε να χαλαρώσουμε έστω και για λίγο .. Να αφήσουμε το βλέμμα μας να ταξιδέψει, να θυμηθούμε ξανά το αεράκι που μας δρόσιζε , τη μυρωδιά της θάλασσας και των πεύκων .. Αναφερόμαστε φυσικά στη φετινή καλοκαιρινή εκδρομή του Σχολείου μας και στο γνωστό διήμερο κάμπινγκ που πραγματοποιήσαμε όπως κάθε χρόνο, στις 20 και 21 Ιουνίου. Για άλλη μια φορά το τοπίο κατάφερε να μας λυτρώσει και να μας ανταμείψει από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε εκεί. Οι σκηνές μας στήθηκαν σε χρόνο ρεκόρ αφού τώρα πια είχαμε πίσω μας όλη την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων, η συνεργασία όλων των μαθητών μας άψογη ενώ το κέφι μας διατηρήθηκε στο αμείωτο και τις δύο αυτές μέρες της παραμονής μας.
Οι παρέες μας βρήκαν τον τρόπο να λειτουργήσουν ξανά είτε παίζοντας με τα κύματα το μεσημέρι είτε αργά το βράδυ σιγοτραγουδώντας και ατενίζοντας τον έναστρο ουρανό.
Μνήμες, γέλια και περισυλλογή για τους πιο ρομαντικούς, αστεία και παραλειπόμενα της σχολικής χρονιάς που πέρασε, όλα αυτά που μοιραστήκαμε και όλα αυτά που ονειρευόμαστε να ζήσουμε στο απώτερο μέλλον. Τα χέρια μας ενωμένα
για άλλη μια φορά σε έναν ανώτερο στόχο, να προσεγγίσουμε τη ψυχή του καθενός και να την κάνουμε ψυχή δική μας.
Το βράδυ του Σαββάτου που συναντηθήκαμε ξανά όλοι μαζί στην ταβέρνα και κάτσαμε στο ίδιο τραπέζι. Η ευτυχία αυτή που νοιώθεις όταν ξέρεις πως όλοι όσοι αγαπάς είναι δίπλα σου .. Άνθρωποι από όλες τις χώρες του κόσμου, ο καθένας με μια ιστορία δική του, εμπειρίες και γνώσεις μιας ολόκληρης ζωής που αντί να μας διαχωρίζουν μας ενώνουν, σκέψεις
που δεν προλαβαίνουν να ολοκληρωθούν επειδή τις αποσπά πάντα ένα γέλιο .. ένα γέλιο που μας έχει λείψει πολύ
και που θα παλεύουμε μέχρι τέλους για να μην το χάσουμε !!
από τις τρέχουσες εξελίξεις και τα γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας με το ίδιο αίσθημα ευθύνης και σεβασμού
που το κάναμε πάντα, με τις ίδιες αγωνίες και ανησυχίες
που βιώνουν στην καθημερινότητά τους οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας , Έλληνες και μετανάστες.
Όσο δύσκολες όμως και αν είναι οι συνθήκες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μέσα σε αυτή την πραγματικότητα που ζούμε , όλοι μας έχουμε την ανάγκη της αναπόλησης κάποιων όμορφων στιγμών προκειμένου να καταφέρουμε να χαλαρώσουμε έστω και για λίγο .. Να αφήσουμε το βλέμμα μας να ταξιδέψει, να θυμηθούμε ξανά το αεράκι που μας δρόσιζε , τη μυρωδιά της θάλασσας και των πεύκων .. Αναφερόμαστε φυσικά στη φετινή καλοκαιρινή εκδρομή του Σχολείου μας και στο γνωστό διήμερο κάμπινγκ που πραγματοποιήσαμε όπως κάθε χρόνο, στις 20 και 21 Ιουνίου. Για άλλη μια φορά το τοπίο κατάφερε να μας λυτρώσει και να μας ανταμείψει από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε εκεί. Οι σκηνές μας στήθηκαν σε χρόνο ρεκόρ αφού τώρα πια είχαμε πίσω μας όλη την εμπειρία των προηγούμενων χρόνων, η συνεργασία όλων των μαθητών μας άψογη ενώ το κέφι μας διατηρήθηκε στο αμείωτο και τις δύο αυτές μέρες της παραμονής μας.
Οι παρέες μας βρήκαν τον τρόπο να λειτουργήσουν ξανά είτε παίζοντας με τα κύματα το μεσημέρι είτε αργά το βράδυ σιγοτραγουδώντας και ατενίζοντας τον έναστρο ουρανό.
Μνήμες, γέλια και περισυλλογή για τους πιο ρομαντικούς, αστεία και παραλειπόμενα της σχολικής χρονιάς που πέρασε, όλα αυτά που μοιραστήκαμε και όλα αυτά που ονειρευόμαστε να ζήσουμε στο απώτερο μέλλον. Τα χέρια μας ενωμένα
για άλλη μια φορά σε έναν ανώτερο στόχο, να προσεγγίσουμε τη ψυχή του καθενός και να την κάνουμε ψυχή δική μας.
Το βράδυ του Σαββάτου που συναντηθήκαμε ξανά όλοι μαζί στην ταβέρνα και κάτσαμε στο ίδιο τραπέζι. Η ευτυχία αυτή που νοιώθεις όταν ξέρεις πως όλοι όσοι αγαπάς είναι δίπλα σου .. Άνθρωποι από όλες τις χώρες του κόσμου, ο καθένας με μια ιστορία δική του, εμπειρίες και γνώσεις μιας ολόκληρης ζωής που αντί να μας διαχωρίζουν μας ενώνουν, σκέψεις
που δεν προλαβαίνουν να ολοκληρωθούν επειδή τις αποσπά πάντα ένα γέλιο .. ένα γέλιο που μας έχει λείψει πολύ
και που θα παλεύουμε μέχρι τέλους για να μην το χάσουμε !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου