και αποφασίζει για τη διαδρομή που θα ακολουθήσει μέχρι τον τελικό προορισμό της φετινής ανοιξιάτικης εκδρομής του...
Μυστράς, λοιπόν !!
Την Κυριακή 26 Απριλίου αναχωρούμε όλοι μαζί, Έλληνες και Μετανάστες μαθητές μας, εθελοντές διδάσκοντες όπως και πολλοί φίλοι πιστοί και εγκάρδιοι του Σχολείου, οι οποίοι πάντα περιμένουν με μεγάλη ανυπομονησία αυτές τις εξορμήσεις μας και δεν χάνουν ποτέ την ευκαιρία για να ξανασυναντηθούμε !
Η πρόσκλησή μας είναι ανοιχτή όπως κάθε φορά και σε όλους εσάς που παρακολουθείτε τη δράση μας, γνωρίζετε το έργο μας και επιθυμείτε να γνωριστούμε από κοντά.
Αυτές οι εκδρομές είναι ίσως από τις πιο όμορφες εμπειρίες μας και αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της κοινής μας ζωής μέσα σε αυτό το Σχολείο. Τι καλύτερο από αυτό ?
Αυτές οι εκδρομές είναι ίσως από τις πιο όμορφες εμπειρίες μας και αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της κοινής μας ζωής μέσα σε αυτό το Σχολείο. Τι καλύτερο από αυτό ?
Η Άνοιξη θα μας βρει να περιπλανιόμαστε στα σοκάκια της Καστροπολιτείας του Μυστρά, με τα ανθισμένα μπαλκόνια
και την υπέροχη θέα της. Από το Κάστρο της θα μπορέσουμε να αγναντέψουμε τη Σπάρτη από ψηλά, τον Πάρνωνα και τον Ταϋγετο με την απότομη χαράδρα που σε κάνει να ζαλίζεσαι.
Ερειπωμένα τείχη, εκκλησιές Βυζαντινές, Φράγκικα παλάτια και παλιά αρχοντικά μας περιμένουν να τα εξερευνήσουμε.
Δεν είναι όμως μόνο τα αξιοθέατα που θα επισκεφθούμε και οι ιστορικές γνώσεις που θα αποκομίσουμε από την περιήγησή μας στον Μυστρά. Είναι πολύ περισσότερο, η αίσθηση ότι περπατάμε σε ένα ολοζώντανο μνημείο, το οποίο αυτήν την εποχή ευωδιάζει από λουλούδια και πρασινίζει από την πυκνή βλάστηση.
«Θεόρατοι τοίχοι γιομάτοι μεγάλες παραθύρες, σκουργιασμένοι, σάπιοι, σαραβαλιάζουνται μέρα με τη μέρα. Κάθε τόσο ξεκολλά αποπάνω τους
ένα κομμάτι και πέφτει μονοκόμματο στη γης. Τα κοτρώνια γυρίζουνε πάλε πίσω στη μάννα τους, αγνώριστα, σαν την πέτρα του βουνού...
Στις μεριές που ‘χε το χτίριο ξύλα απόμεινε η τρύπα αδειανή γιατί σάπισε
το ξύλο. Πρώτα έλειωσ’ ο άνθρωπος που τα ώριζε, ύστερα τα ρούχα του, ύστερα τα ξύλα κι ύστερα σκορπίσανε κ’ οι πέτρες κ’ έτσι ξεκουραστήκανε ούλοι τους. Οι σκεπές και τα πατώματα βουλιάξανε γλήγορα κι απομείνανε μόνο οι τέσσεροι τοίχοι και τούτοι πάλε πιάσανε και λειώνανε πιο πολύ
κατά το μέρος της νοτιάς. Κατά το βοριά η γωνιά αγαντάρει πολλά χρόνια υστερώτερα, ως που απομένει ολόρθη μια κολόνα ντουβάρι, κι ανεμοδέρνεται, κι ολοένα λιγνεύει, κι ολοένα ξεκοκκαλιάζεται, κ’ έρχεται σ’ έναν λογαριασμό που η φύση το ‘χει πλιά ντροπή της να δώση παραγγελιά σε κανένα
απ’ τ’ αντρειωμένα παλληκάρια της, για στον αγέρα, για στον σεισμό, για στ’ αστροπελέκι, ν’ αποτελειώσουνε έναν τέτοιον αντίμαχο.
και την υπέροχη θέα της. Από το Κάστρο της θα μπορέσουμε να αγναντέψουμε τη Σπάρτη από ψηλά, τον Πάρνωνα και τον Ταϋγετο με την απότομη χαράδρα που σε κάνει να ζαλίζεσαι.
Δεν είναι όμως μόνο τα αξιοθέατα που θα επισκεφθούμε και οι ιστορικές γνώσεις που θα αποκομίσουμε από την περιήγησή μας στον Μυστρά. Είναι πολύ περισσότερο, η αίσθηση ότι περπατάμε σε ένα ολοζώντανο μνημείο, το οποίο αυτήν την εποχή ευωδιάζει από λουλούδια και πρασινίζει από την πυκνή βλάστηση.
ένα κομμάτι και πέφτει μονοκόμματο στη γης. Τα κοτρώνια γυρίζουνε πάλε πίσω στη μάννα τους, αγνώριστα, σαν την πέτρα του βουνού...
Στις μεριές που ‘χε το χτίριο ξύλα απόμεινε η τρύπα αδειανή γιατί σάπισε
το ξύλο. Πρώτα έλειωσ’ ο άνθρωπος που τα ώριζε, ύστερα τα ρούχα του, ύστερα τα ξύλα κι ύστερα σκορπίσανε κ’ οι πέτρες κ’ έτσι ξεκουραστήκανε ούλοι τους. Οι σκεπές και τα πατώματα βουλιάξανε γλήγορα κι απομείνανε μόνο οι τέσσεροι τοίχοι και τούτοι πάλε πιάσανε και λειώνανε πιο πολύ
κατά το μέρος της νοτιάς. Κατά το βοριά η γωνιά αγαντάρει πολλά χρόνια υστερώτερα, ως που απομένει ολόρθη μια κολόνα ντουβάρι, κι ανεμοδέρνεται, κι ολοένα λιγνεύει, κι ολοένα ξεκοκκαλιάζεται, κ’ έρχεται σ’ έναν λογαριασμό που η φύση το ‘χει πλιά ντροπή της να δώση παραγγελιά σε κανένα
απ’ τ’ αντρειωμένα παλληκάρια της, για στον αγέρα, για στον σεισμό, για στ’ αστροπελέκι, ν’ αποτελειώσουνε έναν τέτοιον αντίμαχο.
Τότες πετά ένα κοράκι και πάει κι αλαφροκάθεται στην κορφή κείνης της κολώνας, και κει που κάνει να τανίση τη φτερούγα του
για να ψειριστή, μονομιάς ξεκλειδώνουνται οι πέτρες και κουτρουβαλιάζουνται μ’ έναν κούφιο σαματά,
που λες πως χωνεύουνε μέσα στη γης».
απόσπασμα από το βιβλίο «Ταξείδια» του Φώτη Κόντογλου (1928)
Για τη συμμετοχή σας στην εκδρομή μας όπως και για περισσότερες πληροφορίες,
μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη Γραμματεία του Σχολείου μας, τις γνωστές πάντα μέρες και ώρες ή μέσω e-mail
για να ψειριστή, μονομιάς ξεκλειδώνουνται οι πέτρες και κουτρουβαλιάζουνται μ’ έναν κούφιο σαματά,
που λες πως χωνεύουνε μέσα στη γης».
απόσπασμα από το βιβλίο «Ταξείδια» του Φώτη Κόντογλου (1928)
Για τη συμμετοχή σας στην εκδρομή μας όπως και για περισσότερες πληροφορίες,
μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη Γραμματεία του Σχολείου μας, τις γνωστές πάντα μέρες και ώρες ή μέσω e-mail
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου