Όσοι είχανε την τύχη να βρεθούνε εκείνη την Κυριακή στις 8/12 στην ετήσια χειμερινή εκδρομή του Ανοιχτού μας Σχολείου σίγουρα έχουν έναν λόγο για να κλείνουν τα μάτια και να θυμούνται εικόνες σαν αυτές που μόνο στα παραμύθια μπορούνε να βρούνε .. Μια ημέρα ηλιόλουστη με το χιόνι να λάμπει στις γειτονικές βουνοκορφές , τα σύννεφα να κολυμπάνε στην επιφάνεια της κρυσταλλένιας λίμνης και οι κορμοί των δέντρων να ψηλαφίζουν τον πυθμένα της ...
Ίσως ο "ξεριζωμός" να μην έχει κάποια Πατρίδα
ή έναν τελικό προορισμό αλλά απλά να φτάνει μέχρι εκεί
που πολλές φορές η ίδια μας η επιθυμία απλώνεται σαν διψασμένη ρίζα
- στην γη της Ελευθερίας - που μπορεί να είναι διαφορετική για τον καθένα αλλά οι ψυχές μας και τα βήματα μας συναντιούνται πάντα
μέσα σε αυτές τις διαδρομές όπου το όνειρο γίνεται πραγματικότητα
και όλοι μοιράζονται τις ίδιες σκέψεις , τα ίδια συναισθήματα και γίνονται μια αγκαλιά .. και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν μας το αρνήθηκαν οι μαθητές μας αλλά ούτε και εμείς στους ίδιους
Φτάσαμε στην Λίμνη Δόξας μεσημεράκι αφού περπατήσαμε από την Μονή του Αγ. Γεωργίου μέχρι να φτάσουμε στις όχθες της και από εκεί στο εκκλησάκι του Αγ. Φανουρίου .. κάθε μας βήμα βούλιαζε μέσα στα πεσμένα φύλλα των δέντρων που είχαν όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου και του πορτοκαλί και απέναντί μας το βουνό που στην κορφή του το χιόνι και τα σύννεφα δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να παίζουν με το φως του ήλιου που μας χάρισε εκείνη την μέρα το πιο φωτεινό του χαμόγελο ...
Στην Μονή του Αγ. Γεωργίου μας υποδέχτηκαν οι μοναχοί και αφού μας ξενάγησαν στους χώρους του Μοναστηριού μας φίλεψαν γλυκό του κουταλιού - εξαιρετικό το τριανταφυλλάκι τους κατά γενική ομολογία - και θαυμάσαμε για άλλη μια φορά την υπέροχη θέα από το ξύλινο μπαλκόνι .. Άνθρωπος και Φύση άρρηκτα συνδεδεμένοι σε μια συμφωνία αρχέγονη όπου τελικά καταλήγει να είναι το απόσταγμα μιας βαθιάς γνώσης και σοφίας που οδηγεί στην πραότητα και την εσωτερική γαλήνη ..
"Μια Πατρίδα ζήτησα και εδώ βρήκα τον εαυτό μου .." ψέλλισε ένας φίλος μετανάστης και μαθητής του Ανοιχτού μας Σχολείου .. και πως να του το αρνηθείς όταν η ίδια η Φύση μέσα από την απλότητά της γεννάει , δημιουργεί και σου επιστρέφει ό,τι καλό ή κακό της έχεις κάνει .. Δική μου και δική σου Πατρίδα ήταν πάντα ό,τι πρόλαβε να μας γίνει Γνώση ... Στο Φως , στον Αέρα στο Νερό και στο Χώμα .. στην ομορφιά που από παντού αναβλύζει αγάπη .. εκεί καταφέραμε να φτάσουμε με αυτή την εκδρομή μας ..
Από όλους εμάς ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους βοήθησαν να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδρομή ..
Θα μας μείνει αξέχαστη !!
*Τέλος , θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την οικογένεια Φιλόπουλου για την ζεστή ατμόσφαιρα που μας επιφύλαξε και τα υπέροχα φαγητά της στο γραφικό εστιατόριο που γευματίσαμε λίγο πριν από την αναχώρησή μας και την επιστροφή μας στην πολύβουη Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου